Proksimal tibial osteotomilerden sonra tibia proksimalinde meydana gelen anatomik değişiklikler

Abstract

Diz osteoartriti (gonartroz) çoğunlukla orta ve ileri yaştaki bireylerde görülen önemli bir sorundur. Tibial ya da femoral deformiteler, eklem içi defektler, travma, osteonekroz, bağ ve/veya menisküslerin yokluğu gonartroz gelişiminde önemli rol oynar. Hastalık; eklem kıkırdağının yapısal bozukluğu nedeni ile semptomların ortaya çıktığı, ilave olarak eklem kenarlarında kemiksel değişikliklerin oluştuğu heterojen bir patoloji olarak tanımlanmaktadır.Gonartroz tedavisinde sık olarak uygulanan proksimal tibial osteotomiler (PTO) varustaki dizlerde, mekanik aksı değiştirip, yükü tüm tibia platosuna aktararak hastanın semptomlarını düzeltmeyi amaçlayan cerrahi tedavi seçenekleridir. PTO kısa dönemde tatmin edici klinik sonuçlar verir ancak bu sonuçlar zamanla bozulur ve hastaların çoğunda total diz replasmanı gerekir. Bu çalışmada Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Ortopedi ve Travmatoloji Kliniğinde ameliyat edilmiş olan 36 kapalı kama; 30 kubbe osteotomisi ve ADÜ Tıp Fakültesi Hastananesi Ortopedi ve Travmatoloji Kliniğinde ameliyat edilmiş olan 25 açık kama (2 hasta bilateral) PTO uygulanmış toplam 91 hastanın 93 dizi retrospektif olarak incelendi. Hastaların preop (A-P ve Lateral) ve postop(A-P ve Lateral) filimleri üzerinde 'Hipax Diagnostik Workstation' programının 1.6.5 sürümü kullanarak ölçümler yapıldı. A-P grafilerde: tibiofemoral anatomik aks açısı, orta hattan sapma yüzdesi; Lateral grafilerde: Caton-Deschamps İndeksi, Insall-Salvati İndeksi ve tibial slope açısı ölçüldü. İncelediğimiz her 3 PTO tekniği de patellar tendonda bir miktar kısalmaya neden olmaktadır, bu kısalmalar PTO sonrası yapılacak olan total diz protezi (TDP) cerrahi yaklaşımında patellanın devrilmesi işleminde sorun çıkarabilir. Her üç teknikte de tibial eğim değişmesine karşın değişen tibial eğimin PTO sonrası TDP uygulamalarında bir zorluğa yol açmayacağı kanısındayız. Tibia anatomik aksının tibia platosu orta naktasından sapma miktarı göz önüne alındığında PTO sonrası TDP uygulamasında en avantajlı teknik kapalı kama PTO olarak görülmektedir. PTO sonrası tibia proksimalinde meydana gelen değişikliklerin tümü göz önüne alındığında PTO sonrası TDP yapılacak olgularda çok iyi bir preoperatif planlama yapılmasının gerekli olduğu açıktır.

Osteoarthritis of the knee (gonarthrosis) is a serious condition usually seen in the people of middle to advanced ages. Tibial or femoral deformities, intraarticular defects, trauma, osteonecrosis, absence of the ligaments and/or menisci play important role in development of gonarthrosis. The condition is defined as a heterogenous pathology in which symptoms develop due to structural deformities of the articular cartilage and additionally, bony changes occur on the edges of the joint. Proximal tibial osteotomies (PTO) commonly used in treatment of gonarthrosis are surgical treatment options aiming to resolve symptoms of the patient by transferring the load on entire tibial plato by changing the mechanical axis on the knees at varus position. PTO yields satisfactory results in short term but these results usually deteriorate over time and total knee replacement is required in most patients. In the present study, 93 knees of 91 patients were examined retrospectively. Of these patients, 36 underwent closed wedge osteotomy and 30 dome osteotomy in Orthopedics and Trauma Clinic of Hospital of Medical Faculty of Ege University and 25 underwent open wedge (2 patients had undergone bilateral osteotomy) in Orthopedics and Trauma Clinic of Hospital of Medical Faculty of Adnan Menderes University. Measurements were done by using 'Hipax Diagnostic Workstation' version 1.6.5 on preoperative (anteroposterior and lateral) and postoperative (AP and lateral) radiograms of the patients. Tibiofemoral anatomic angle of axis and percentage of deviation from the midline were measured on the AP radiograms and Caton-Deschamps Index, Insall-Salvati Index and tibial slope angle were measured on the lateral radiograms. All three PTO techniques we examined cause some shortening on the patellar tendon. This may lead to problems in procedure of the surgical approach of total knee replacement (TKR) that will be performed following PTO. We believe that in all three techniques, changing tibial slope will not lead to difficulty in TKR procedures following PTO although the tibial slope changes. Considering the amount of deviation of anatomic axis of the tibia from the center of tibial plato, closed wedge PTO appears as the advantageous technique in TKR procedure following PTO. Considering all of the changes on proximal tibia following PTO, it is clear that very meticulous preoperative planning is required in the patients who will undergo TKR following PTO.