Amaç: Bu çalışmanın amacı, sıçanlarda superior mezenterik arter iskemi reperfüzyonu sonrası, barsakta oluşan iskemi-reperfüzyon hasarı üzerine dekspantenolün etkilerini araştırmaktır.
Yöntem: 56 adet genç sağlıklı dişi Wistar-Albino cinsi sıçan (200-250 gr), randomize olarak (n=8) yedi gruba ayrıldı; kontrol (grup I), sham (Grup II), iskemi-reperfüzyon (grup III, İ/R), iskeminin 30. dakikasında 250 mg/kg dekspantenol verilen grup (grup IV, Pre 250), iskeminin 30. dakikasında 500 mg/kg dekspantenol verilen grup (Grup V, Pre 500), reperfüzyonu hemen takiben 250 mg/kg dekspantenol verilen grup (Grup VI, Post 250) ve reperfüzyonu hemen takiben 500 mg/kg dekspantenol verilen grup (Grup VII, Post 500). Sıçanlara, intraperitoneal yolla üretan (1,2 g/kg) anestezisi uygulandı. Sıçanlara, karın derileri tıraş edilerek antiseptik solüsyonla temizlendikten sonra, orta hat laparotomisi uygulandı. İnce barsaklar geçici olarak dışarı alındı ve superior mezenterik arter dikkatlice disseke edildikten sonra atravmatik mikrovasküler klemp kullanılarak 45 dakikalığına kapatıldı. Daha sonra klemp kaldırıldı. 120 dakikalık reperfüzyon sağlandı. Reperfüzyon sonrası tüm sıçanlar sakrifiye edildi, ince barsakları alındı. İnce barsak örneklerinde, doku malonildialdehit (MDA) düzeyleri, süperoksit dismutaz (SOD), katalaz (CAT), nitrik oksit (NO), myeloperoksidaz (MPO), redükte glutatyon (GSH), glutatyon redüktaz (GR) ve glutatyon peroksidaz (GSHPx) aktiviteleri ölçüldü.
Bulgular: İ/R grubunda katalaz aktivite değeri, kontrol grubuna göre anlamlı derecede yüksek bulundu (p<0,05). GSH değerleri; pre 500, post 250 ve post 500 gruplarında, İ/R grubuna göre anlamlı olarak artış göstermiştir (p< 0,05). GSH-Px aktivite değeri, İ/R, Pre 250, Post 250, Post 500 gruplarında kontrol grubuna göre anlamlı artış göstermiştir (p<0,05). Pre 250 grubunda, sham grubu ve Pre 500 grubuna göre anlamlı artış göstermiştir (p< 0,05). Post 500 grubunda, Pre 500 grubuna göre anlamlı artış göstermiştir (p<0,05). SOD aktivite değeri, Post 250 grubunda, İ/R grubuna göre anlamlı olarak artmıştır (p<0,05). Post 500 grubunda, pre 500 ve post 250 gruplarına göre anlamlı olarak azalmıştır (p<0,05). MDA düzeyinin Post 500 grubunda, İ/R grubuna göre anlamlı olarak azaldığı gözlenmiştir (p<0,05). Doku MPO aktivite değeri, Post 500 grubunda, İ/R grubu ve pre 250 grubuna göre anlamlı olarak azalma
göstermiştir (p< 0,05). Doku NO aktivite düzeylerinin post 500 grubunda, İ/R grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı azalma gösterdiği saptanmıştır (p< 0,05). Tüm grupların GR aktivite değerleri arasında anlamlı fark saptanmamıştır.
Sonuç: Dekspantenolün, reperfüzyondan hemen sonra intravenöz yolla verilen 500 mg/kg dozunda, deneysel modelimizde intestinal iskemi-reperfuzyon hasarının etkilerini engellemede etkili olduğu görülmüştür. İntestinal iskemi-reperfüzyon hasarında dekspantenolün ilk defa kullanılması ve ortaya çıkan sonuçların biyokimyasal parametrelerle desteklenmesi nedeniyle çalışmamızın bundan sonraki araştırmalara yol göstereceği inancındayız.
Purpose: The purpose of this study is to examine the effects of dexpanthenol on ischemia reperfusion injury in intestine occuring after occlusion – reperfusion of superior mesenteric artery in rats.
Method: Fiftysix young and healthy female Wistar-Albino rats (weighing 200–250 g) were randomly divided into seven groups (n=8); control (group I), sham (group II), ischemia-reperfusion (group III, İ/R group), dexpanthenol 250 mg/kg at the 30-min ischemic period (group IV, Pre 250), dexpanthenol 500 mg/kg at the 30-min ischemic period (group V), dexpanthenol 250 mg/kg at 1-min reperfusion period (group VI, Post 250), dexpanthenol at 1-min reperfusion period (group VII). The rats were anaesthetized by intraperitoneally injection of urethane (1.2 g mg/kg b.w.). A midline laparotomy was performed after shaving and local cleansing with an antiseptic solution. Intestines were exteriorized, and the superior mesenteric artery was dissected carefully and occluded using an atraumatic microvascular clip for 45 minutes. Then, the clamp was removed and reperfusion occured for 120 minutes. After reperfusion, all rats were sacrificed and their small intestines were removed. The tissue levels of malondialdehyde (MDA) and activity levels of superoxide dismutase (SOD), catalase (CAT), nitric oxide (NO), myeloperoxidase (MPO), glutathione (GSH), glutathione reductase (GR) and glutathione peroxidase (GSHPx) were measured in small intestine specimens.
Findings: Activity levels of CAT in the İ/R group were significantly increased compared to the control group (p<0,05). The GSH levels of the Pre 500, Post 250 and Post 500 groups were significantly higher than the İ/R group (p< 0,05). The GSH-Px activity levels of the İ/R, Pre 250, Post 250 and Post 500 groups were significantly higher than the control group (p<0,05). The GSH-Px activity levels of the Pre 250 group were significantly increased compared to the sham and Pre 500 groups (p< 0,05). The GSH-Px activity levels of the Post 500 group were significantly higher than the Pre 500 group (p<0,05). ). The SOD activity levels of the Post 250 group were significantly higher than the İ/R group (p<0,05). The SOD activity levels of the Post 500 group were significantly lower than the Pre 500 ve Post 250 groups (p<0,05). Tissue levels of MDA were significantly lower in the group Post 500
compared to the İ/R group (p<0,05). The MPO activity levels of the Post 500 group were significantly lower than the İ/R and Pre 250 groups (p< 0,05). The NO activity levels of Post 500 group were significantly lower than the İ/R group (p< 0,05). There were no significant differences between GR levels of all study groups.
Conclusion: The results of this study showed that intraperitoneally administration of 500 mg/kg dexpanthenol just after reperfusion attenuates the effects of intestinal ischemia reperfusion injury in rats. Since this is a first demonstration for the use of dexpanthenol in intestinal ischemia-reperfusion injury, the results of the present study may be pioneer for the future studies.
