Vitiligo Hastalarında Serum Melanokortin Seviyeleri Ve İnflamatuar Sitokin Düzeylerinin Araştırılması Amaç-hipotez: Çalışmamızda, vitiligo hastalarında hastalığın aktivitesi, süresi, klinik tipi ve hastaların yaş gruplarına ve cinsiyetlerine göre melanokortin seviyeleri ve inflamatuar sitokin düzeyleri karşılaştırılarak hastalığın patogenezine katkıda bulunulması amaçlanmıştır. Yöntem: Çalışmaya klinik olarak vitiligo tanısı alan, 8-70 yaş arası 44 vitiligo hastası ve kontrol grubu olarak yaş ve cinsiyet uyumlu 44 sağlıklı birey alındı. Hastaların 15'i ve kontrol grubunun 13'ü çocuk yaş grubundaydı. Tüm vitiligo hastalarının ilk başvuru sırasında Wood lambası ile muayeneleri yapıldı. Hastalığın başlangıç yaşı, süresi ve aktif-stabil oluşu sorgulandı. Katılımcıların plazma ve serumlarında ''MSH, IL-1', IL-6, TNF-', kortizol ve ACTH düzeyleri ölçüldü. Bulgular: Vitiligo hasta grubunda kontrol grubuna göre plazma '-MSH düzeyleri istatistiksel olarak anlamlı düzeyde düşük bulundu (p<0,0005). Hasta grubunda hem plazma ACTH düzeyi (p=0,008) hem de serum kortizol düzeyi (p=0,044) istatistiksel olarak anlamlı yüksek bulundu. Serum TNF-' seviyeleri hasta ve kontrol grubu arasında istatistiksel olarak anlamlı düzeyde fark göstermedi (p>0,05). Vitiligo hasta grubunda istatistiksel olarak anlamlı yüksek serum IL-1' ve IL-6 düzeyleri saptandı (p<0,0005). Çocuk ve erişkin yaş grubu, kadın-erkek cinsiyet, aktif-stabil ve jeneralize-lokalize tip hasta grupları arasında '-MSH, ACTH, kortizol, TNF- ', IL-1' ve IL-6 düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık görülmedi (p>0,05). Sonuç: Vitiligoda halen melanosit hasarının asıl nedeni bilinmemektedir; hastalığın otoimmun hastalıklar arasında yer aldığı düşünülmektedir. Uzun ve zor bir tedavi süreci gerekliliğinin olması nedeni ile yeni tedavi arayışları da sürmektedir. Çalışmamızda, vitiligo hastalarında, plazma '-MSH düzeylerinin cinsiyet, hastalığın aktivitesi, klinik tipi, süresi ve hastaların yaşı ile ilişkili olmadığı bulunmuştur. Hastalarda plazma '-MSH düzeylerinin düşük bulunması, tedavide '-MSH ve analoglarının sistemik kullanılabileceğini ve gelecekteki tedavi yöntemleri arasında yer alabileceğini düşündürmüştür. Çalışmamızda, proinflamatuar sitokin düzeylerinin de hastalığın seyri için bir belirteç olmadıkları saptanmıştır. Ancak anti-TNF-' ajanların da vitiligo tedavisinde denenmesi ve başarılı sonuçlar alınması üzerinde düşünülmesi gereken bir durumdur. Bizim çalışmamıza dahil edilen hastalarımızın hiçbirinde, ACTH ve kortizol düzeylerinin yüksekliğinin bir nedeni olarak kabul edilen otoimmun hastalıklar yoktur. Bu parametreler diğer stres faktörlerinin etkisi ile de yükselebildiğinden; yapılacak yeni çalışmalarda vitiligolu hastalarda ACTH ve kortizol düzeylerinin stres ile ilişkisi araştırılabilir.
Researching Serum Melanocortin Levels and Inflammatory Cytokine Levels in Vitiligo Patients Aim-hypothesis: This study aims at contributing to the pathogenesis of vitiligo by comparing melanocortin levels and inflammatory cytokine levels according to the activity, duration, clinical type and to age groups and gender of the patients. Method: Study population consisted of 44 vitiligo patients between the age of 8-70 who have got the diagnosis of vitiligo clinically and 44 healthy individuals with age and gender consistence as control group. 15 among the patients and 13 among the control group were 15 years old and below. All vitiligo patients were examined with Wood lamp during their initial admission. The age of onset of illness, its duration and activity-stability were questioned. ''MSH, IL-1', IL-6, TNF-', cortisol and ACTH levels in the plasma and serum were measured. Results: Plasma '-MSH levels of vitiligo patients group were found statistically significant lower than those of the control group (p<0,0005). Both plasma ACTH level (p=0,008) and serum cortisol level (p=0,044) were found statistically significant higher in the patients' group versus the control group. Serum TNF-' levels did not yield a statistically significant difference between patient and control groups (p>0,05). Serum IL-1' and IL-6 levels were observed statistically significant higher in vitiligo patients group (p<0,0005). No statistically significant difference was observed between '-MSH, ACTH, cortisol, TNF-', IL-1' and IL-6 levels of child and adult age groups, female-male gender, active-stable and generalized-localized type patients (p>0,05). Conclusion: The actual reason of melanocyte destruction in vitiligo is still not known. It is assumed that the disease is among autoimmune diseases. Due to the fact that it requires a long and difficult treatment, new treatments are being sought. In our study, it has been found that plasma '-MSH levels in vitiligo patients are not related to activity, clinical type and duration of the disease and age and gender of the patients. The fact that plasma '-MSH levels were found as low in the patients leads to the assumption that the systemic use of '-MSH and analogues is possible in treatment and that it can be among the treatment methods of the future. In this study, it was also observed that proinflammatory cytokine levels are not an indicator for the course of the disease. However, using anti-TNF-' agents in vitiligo treatment and having successful outcomes should be considered as well. None of the patients included in our study have autoimmune diseases which are regarded as a reason of high ACTH and cortisol levels. As these parameters can increase with the effect of other stress factors, future studies can focus on the relation between ACTH and cortisol levels and stress in vitiligo patients
