Giriş: Kontrast madde nefropatisi (KMN) böbrek fonksiyonlarında kalıcı bozulmaya yol açabilen önemli bir komplikasyondur. KMN oluşumunda kontrast maddenin antioksidan enzim aktivitesinde azalma yapması, böbrek medüllasında iskemi oluşturması gibi mekanizmalar ileri sürülmektedir. Bu çalışmada, ratlara kontrast madde verilmesi ile Trimetazidinin (TMZ) böbrek fonksiyonları ve total antioksidan kapasite (TAK) üzerine etkisinin araştırılması hedeflenmiştir. Materyal metot: 28 Wistar rat çalışmaya alındı ve 4 gruba bölündü. Çalışmanın başlangıcında tüm ratlardan bazal kan örnekleri alındı. Metabolizma kafesleri kullanılarak 24 saatlik idrar toplandı. Serum ve 24 saatlik idrar örneklerinden kreatinin analizleri yapıldı, kreatinin klirensleri hesaplandı. Kontrast nefropatiyi aşikar hale getirebilmek için 24 saat boyunca ratlar susuz bırakıldıktan sonra 1.gruba.(kontrol grubu) herhangi bir ilaç verilmedi. 2. gruba kontrast madde 3. gruba trimetazidin 10mg/kg ve 4.gruba trimetazidin + kontrast madde verildi. 5.günün sonunda ratlardan kreatinin bakılmak üzere kan örnekleri alındı ve ratlar 1 gün metabolik kafeste tutularak 24 saatlik idrar toplandı. Sakrifikasyon sonrası çıkarılan böbreklerden sağ böbrek histopatolojik incelemeye alındı. Sol böbrek malondialdehyde (MDA) ve total antioksidan kapasitesi bakılmak üzere saklandı. Oluşan nefropati histopatolojik olarak değerlendirildi. Trimetazidin alan ve almayan gruplar arasında elde edilen histopatolojik ve biyokimyasal veriler karşılaştırıldı. Kontrast madde nefropatisi (KMN); bazal kreatinin değerinin 0,5 mg/dl artması veya bazal kreatinin değerin %25 veya daha fazla artması olarak tanımlandı. Bulgular: serum kreatinini, idrar kreatinin klirensi, TAK ve MDA düzeyleri bakımından gruplar arasında istatistiksel olarak korele fark saptanmadı. tubuler, medüller ve damarsal lezyonların şiddeti gruplar arasında karşılaştırıldığında bütün parametrelerde kontrol grubu ile kontrast grubu arasında istatistiksel olarak anlamlı fark gözlendi. Trimetazidin+kontrast grubunun kontrol grubu ile karşılaştırılması sonucunda gruplar arasında istatistiksel olarak fark gözlenmedi. Trimetazidin grubu ile kontrol grubunun sonuçlarının benzer olması Trimetazidinin nefrotoksik olmadığını ve Trimetazidinin kontrast nefropatiyi önlediğini gösterir. sonuç: Trimetazidin, kontrast madde ile birlikte verildiğinde renal hasarlanmayı azaltır. Trimetazidinin Kontrast nefropati riskini azaltırken böbrek üzerindeki olumlu etkisini, renal medüllada oluşturduğu antiiskemik etki ile ilişkili olabilir. Mekanizmanın tam olarak aydınlatılması için Trimetazidinin antioksidan ve antiiskemik etkileri üzerine yoğunlaşan çalışmalara gereksinim vardır.
Contrast induced nephropathy (CIN) is an important complication that can cause permanent failure in renal functions. Possible mechanisms of CIN are renal medullar ischemia and reduction of antioxidant enzymatic activity due to the contrast agent. In this study, we aimed to search the effect of trimetazidin (TMZ) on renal functions and total antioxidant capasity using rats given a contrast agent. MATERIALS AND METHODS: 28 Wistar rats were included in the study and were divided into four groups. 24 hour urine was collected using metabolic cages. Serum and 24-hour urine creatinin levels were measured and creatinin clearence was calculated. Rats were dehydrated for 24 hours in order to set off radiocontrast nephropathy. No drugs were administirated to the first group (control group); contrast agent was given to the second group; trimetazidine 10mg/kg was given to third group; trimedazidine and contrast agent were given to fourth group. On fifth day, blood samples were obtained to measure creatinin levels. 24-hour urine was collected by putting rats in metabolic cages for one day. After sacrification, right kidney was excised for histopathologic evaluation. Left kidney was excised for measuring malondialdehyde (MDA) and total antioxidant capasity. Nepropathy was determined histopathologically. Histopathological and biochemical results between groups who have taken trimetazidin and not taken trimetazidin were compared. Contrast induced nephropathy (CIN) was defıned as an increase of 0,5 mg/dl or increase of 25% and more in serum creatinin over baseline. RESULTS: No significant differences between serum creatinin, urinary creatinin, creatinin clearence, TAS and MDA levels were found. Significant differences between control and contrast groups were found about tubuler, medullar and vascular lesions. No significant differences between trimetazidine + contrast group and control group were found. Similar results obtained in both trimetazidine and control group suggest that trimetazidine is not nephrotoxic and trimetazidine protects against contrast induced nephropathy. CONCLUSION: Trimetazidine when given with contrast agent reduces renal injury. Trimetazidine reduces the risk of contrast induced nephropathy. Its beneficial effect may be relevant with its anti-ischemic effect on renal medulla. For determining the mechanism, further studies focused on the antioxidant and antiischemic effects of trimetazidine are needed.
