Amaç: Bu araştırma ten tene temasın baba ve bebek bağlanmasına etkisini belirlemek amacıyla
yapıldı.
Gereç ve Yöntem: Randomize kontrollü deneysel bir araştırma olarak yürütülen araştırmada,
Çanakkale 18 Mart Üniversitesi Araştırma Hastanesi ve Çanakkale Mehmet Akif Ersoy Devlet
Hastanesi kadın doğum servisinde doğan 165 bebeğin babaları yer aldı. Haziran 2023-15 Nisan
2024 tarihlerinde gerçekleştirildi. Babalar randomize olarak; erken ten tene temas sağlayan
grup (n=55), sık ten tene temas sağlayan grup (n=55) ve standart bakım alan grup (n=55) olarak
üç gruba ayrıldı. Veriler ilk görüşmede soru formu ve Doğum Öncesi Baba Bebek Bağlanma
Ölçeği ile, 3.ayda izlem formu ve Baba Bağlanma Ölçeği ile toplandı. Analizinde tanımlayıcı
istatistikler, Kruskal Wallis test, stepwise multiple regresyon ve korelasyon analizi kullanıldı.
Bulgular: Babaların baba-bebek bağlanma ölçek toplam puan ortalaması, bebekleri ile haftada
6-7 gün en az 15 dakika ten tene temas eden sık ten tene temas grubunda 72.44±6.22, bebekleri
ile bir kez ten tene temas ettirilen erken ten tene temas grubunda 69.29±6.89 ve standart bakım
grubunda 65.69±6.74 olarak belirlendi ve gruplar arasındaki puan farkı anlamlıydı (p<0.005).
Tüm babaların doğum öncesi baba bebek bağlanma ölçeği toplam puanı 66,5±8,41 olarak
hesaplandı. Babaların baba-bebek bağlanmasını etkileyen değişkenler arasında, bebeğin altını
değiştirme, eşin gelir getiren bir işte çalışması, bebeği eş ile birlikte sakinleştirme ve babanın
üniversite ve üzeri eğitim alma durumunun bağlanmayı olumlu yönde etkilediği, standart bakım
grubunda yer almanında bağlanmayı olumsuz yönde etkilediği tespit edildi.
Sonuç: Araştırmada, bebekle sık ten tene temas etmenin baba bebek bağlanmasını arttırdığı ve
bu babaların bebeğin bakımında daha fazla rol aldığı belirlendi.
Objective: This study was conducted to determine the effect of skin-to-skin contact on father-
infant bonding.
Material and Methods: This randomized controlled experimental study included the fathers
of 165 newborns delivered in the obstetrics units of Çanakkale 18 Mart University Research
Hospital and Çanakkale Mehmet Akif Ersoy State Hospital. The study was carried out from
June 2023 to 15 April 2024. Fathers were randomly allocated into three groups: early skin-to-
skin contact (n=55), frequent skin-to-skin contact (n=55), and standard care (n=55). Data were
collected during the initial meeting using a questionnaire and the Prenatal Paternal–Infant
Bonding Scale, and at the third month using a follow-up form along with the Paternal Bonding
Scale. Descriptive statistics, the Kruskal–Wallis test, stepwise multiple regression, and
correlation analysis were utilized in the analysis.
Results: In the frequent skin-to-skin contact group—where fathers engaged in at least 15
minutes of skin-to-skin contact with their infants 6–7 days per week—the mean total score on
the Paternal–Infant Bonding Scale was 72.44 ± 6.22. In the early skin-to-skin contact group, in
which skin-to-skin contact was provided only once, the mean score was 69.29 ± 6.89, while in
the standard care group it was 65.69 ± 6.74. The differences among the groups were statistically
significant (p < 0.005). The overall mean total score of the prenatal paternal–infant bonding
scale was calculated as 66.5 ± 8.41. It was found that infant diaper changing, the partner’s
income-earning work, joint soothing, and the father’s university education positively influenced
paternal–infant bonding, while standard care membership had a negative effect.
Conclusion: In the study, it was determined that frequent skin-to-skin contact with the infant
enhances father–infant attachment and leads to a more active paternal role in infant care.
