Çocukluk çağı travmalarının duygu düzenleme ve kimlik gelişimine etkisi ve bunların psikopatolojiler ile ilişkisi

Abstract

Çocuk istismarı ve ihmali farklı alanlarda farklı şekillerde tanımlansa de genel olarak 18 yaşın altındaki çocukların fiziksel, duygusal, zihinsel ve toplumsal gelişimlerini zedeleyici ve sağlığını olumsuz etkileyici her tür davranış istismar ve ihmal olarak kabul edilmektedir. Bu çalışmanın amacı, çocukluk çağında travma yaşama, duygu düzenleme güçlüğü ve kimlik bocalaması arasındaki ilişkinin varlığı ve yönünü araştırmaktır. Ayrıca psikopatolojilerle bağlantısını incelemektir. Çalışmaya Adnan Menderes Üniversitesi öğrencilerinden 69 kişi katılmıştır. İlk aşamada 635 kişi olan örneklem grubu içerisinden Çocukluk Çağı Travmaları Ölçeği'ne göre ortalamanın üzerinde kalan bireyler (en yüksek puan alandan ortalamaya doğru şeklinde ulaşılabilenler ve katılmak isteyenler) ikinci aşamaya dahil edildi. Kadınların oranı %66,7 (n:46), erkeklerinse %33,3 (n:23), genel olarak yaş ortalaması 20,93 (17-29 yaş)'tür. Araştırmada genel bilgi formu, Çocukluk Çağı Travmaları Ölçeği (ÇÇTÖ), Duygu Düzenleme Güçlüğü Ölçeği (DDGÖ), Kimlik Duygusu Değerlendirme Aracı (KDDA), SCID I ve SCID II kullanılmıştır. Araştırmada bağımsız değişkenlerin bağımlı değişkeni yordama gücünü belirlemek üzere bir dizi tekli ve çoklu regresyon analizinden yararlanılmıştır. Sonuçlara göre duygusal ihmal ve duygusal istismarın cinsel ve fiziksel istismar ile fiziksel ihmalden daha yaygın olduğunu, sosyoekonomik değişkenlerde gelir düzeyi 1000 TL ve altında olan ve psikiyatrik ve tıbbi değişkenlerden ilaç kullanan, kendisinde veya ailesinde zarar verme davranışları bulunan veya intihar girişimleri olan katılımcılar diğerleriyle karşılaştırıldığında ÇÇTÖ puanlarının anlamlı bir şekilde farklılık gösterdiği, daha yüksek puanlar aldıkları bulunmuştur. Duygusal istismar ve cinsel istismarın DDGÖ üzerinde, duygusal istismar ve duygusal ihmalin KDDA üzerinde anlamlı etkisinin olduğu bulunmuştur. Ayrıca çocukluk çağı travmaları ve özellikle de alt boyutu olan duygusal istismar ile kimlik bocalaması ilişkisinde duygu düzenleme güçlüğünün kısmi aracı değişken olduğu görülmüştür. Son olarak tanı alanlar ile almayanların karşılaştırıldığında tanı alanların KDDA puanları anlamlı olarak daha yüksek bulunsa da ÇÇTÖ ve DDGÖ puanları açısından bakıldığında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmamıştır. Child neglect and abuse are defined in different ways in various subjects, however in general, children under 18 years of age, physical, emotional, mental and social development of all types of damaging and distorting health behavior are considered as abuse and neglect. The present study aims to investigate, strenght and direction of the association of childhood trauma with difficulty of emotion regulation, identity confusion and psychopathology. In this study, participants were Adnan Menderes University students. In the first stage 635 students filled the questionnairre. The individuals whose scores of CTQ (n=69) were greater than the average were included in the second stage (who were accessible and accepted to participate in second stage). %66,7 of them were women (n=46) and %33,3 of them were men (n=23), overall mean age was 20,93 (17-29 years). Questionnairres consisted of Childhood Trauma Questionnaire (CTQ), Difficulties of Emotion Regulation Scale (DERS), Sense of Identity Assessment Form (SIAF), SCID-I and SCID-II. In order to asses the predictive power of independent variables on the dependent variable, series of simple linear and multiple regression analyzes were employed. The results revealed that emotional neglect and emotional abuse were more prevalent than sexual, physical abuse, physical neglect participants who have higher income, addicted to use drug, have personal or family-harming behaviors or suicide attempts compared the others, had DERS scores were higher significantly. Emotional abuse and sexual abuse was found to have significant effects on DERS and emotional abuse and emotional neglect was found to have significant effects on SIAF. In addition, particularly in the relation between emotional abuse and identity confusion the difficulty in emotion regulation were found to be a partial mediator variable. Finally, comparing the participants who met and not met the diagnosis, the scores of the in the first group were significantly higher than the scores of the second group participants however their CTQ and DERS scores were not statistically significantly differed.