Maden sahalarının işletme sonrası Agropark olarak değerlendirilme olanaklarının irdelenmesi: Aydın ili Söke ilçesi örneği

Abstract

Amaç: Günümüzde nüfusun hızla artmasıyla insanların barınma, ulaşım, çalışma vb. ihtiyaçlarında artış gözlenmektedir. Bu ihtiyaçların birçoğunun temel hammaddesini madenler sağlamaktadır. En yaygın maden alanlarından olan taş ocaklarını konu alan bu çalışmada Aydın ili Söke ilçesinde, kentsel yerleşim alanlarına çok yakın konumda yer alan 3 maden sahası ele alınmıştır. Terk edilmeleri durumunda âtıl hale gelecek olan bu sahalarda uygulanabilecek rehabilitasyon yöntemleri ve agropark kavramının rehabilitasyon yöntemi olarak değerlendirilmesi konuları ele alınmıştır. Materyal ve Yöntem: Araştırma materyalini Söke kentsel alanı yakın çevresinde yer alan 3 maden sahası oluşturmaktadır. Araştırma yöntemi olarak bu maden alanlarının genel değerlendirmesi yapılmış, bu alanların yakın gelecekte terk edilmeleri durumunda uygulanabilecek rehabilitasyon yöntemleri geliştirilmiştir. Araştırmanın gerçekleştirilmesinde uydu görüntülerinden ve coğrafi bilgi sistemlerinden yararlanılmıştır. Bulgular: Çalışmaya konu olan maden sahalarının mevcut durumları tanımlanmış; topoğrafik özellikleri, eğim özellikleri, bakı özellikleri, meteorolojik özellikleri, toprak özellikleri, flora ve fauna özellikleri gibi başlıca fiziksel özellikler ortaya konulmuştur. Sonuç ve Öneriler: Maden sahalarının fiziksel özelliklerinden elde edilen bulgular ışığında alan kullanım önerilerinde bulunulmuş, maden sahalarının rehabilitasyonu konusunda yeni bir yaklaşım olarak agropark kavramının uygulanabilirliği değerlendirilmiştir.

Objective: Today, with the rapid increase in the population, people need shelter, transportation, work, etc. needs are increasing. Minerals provide the basic raw material for many of these needs. In this study, which is about quarries, which is one of the most common mining areas, 3 mining sites located in Söke district of Aydın province, which are very close to urban settlements, are discussed. Rehabilitation methods that can be applied in these areas, which will become idle if they are abandoned, and the evaluation of the concept of agropark as a rehabilitation method are discussed. Materials and Methods: The research material consists of 3 mining areas located in the vicinity of Söke urban area. As a research method, a general evaluation of these mining areas has been made, and rehabilitation methods that can be applied in case these areas are abandoned in the near future have been developed. Satellite images and geographic information systems were used in the research. Results: The current conditions of the mine fields that are the subject of the study were defined; The main physical features such as topographic features, slope features, aspect features, meteorological features, soil features, flora and fauna features have been revealed. Conclusion and Suggestions: In the light of the findings obtained from the physical characteristics of the mine sites, land use suggestions were made, and the applicability of the agropark concept as a new approach to the rehabilitation of mine sites was evaluated.