Amaç: Bu araştırma 65 yaş üstü kalp yetersizliği olan hastalarda akılcı ilaç kullanımı ile
hastalığa uyum ve yaşam kalitesi arasındaki ilişkinin incelenmesi amacıyla yapılmıştır.
Gereç ve Yöntem: Araştırma, Eylül 2020-Eylül 2021 tarihleri arasında, araştırma tipi
tanımlayıcı-kesitsel olarak Aydın Devlet Hastanesi kardiyoloji polikliniğine kalp yetersizliği
tanısı ile başvuran 322 hasta ile gerçekleştirildi. Veriler, araştırmacılar tarafından hazırlanan
soru formu, Akılcı İlaç Kullanım Ölçeği (AİKÖ), Kronik Hastalıklara Uyum Ölçeği (KHUÖ)
ve Yaşlılarda Yaşam Kalitesi Ölçeği (CASP-19) (YYKÖ) ile toplandı. Verilerin analizinde;
karşılaştırmalar için t-testi, Mann-Whitney U ve ANOVA (post hoc Bonferroni testi) testi
kullanılırken, ölçek skorları arasında ilişkiyi incelemek için ise Pearson korelasyon analizi
kullanıldı. p<0,05 olduğu durum anlamlı kabul edildi.
Bulgular: Akılcı ilaç kullanım ölçeğine (AİKÖ) göre, hastaların akılcı ilaç kullanım
düzeyleri, 44,09±2,22, kronik hastalıklara uyum ölçeğine (KHUÖ) göre uyum düzeyleri,
74,66±9,97, ve yaşlılarda yaşam kalitesi ölçeğine (YYKÖ) göre yaşam kalitesi düzeylerinin
35,60±5,83 ortalamanın üzerinde olduğu belirlendi. Hastaların akılcı ilaç kullanım düzeyinin
hastalığa uyum üzerinde anlamlı bir ilişkisi yarattığı görüldü. (r=0,226; p<0,001) Akılcı ilaç
kullanım düzeyi ile yaşam kalitesi ilişkilendirildiğinde herhangi bir ilişkinin var olmadığı
görüldü. (r=-0,039 ; p=0,486)
Sonuç: Çalışmada, 65 yaş üstü kalp yetersizliği olan bireylerde akılcı ilaç kullanımının
hastalığa uyum süreci üzerinde daha olumlu bir etki yarattığı, yaşam kalitesi üzerinde ise daha
zayıf bir değişime neden olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Araştırma bulgularının daha büyük
randomize çalışmalarla desteklenmesi uygun olacaktır. Akılcı ilaç kullanımın ileri yaş kalp
xii
yetersizliği olan hastalarda, mortalite ve morbidite üzerindeki etkisinin yeni çalışmalarda
incelenmesine ihtiyaç vardır.
Objective: This study was conducted to examine the relationship between rational drug use,
compliance with the disease and quality of life in patients over 65 years of age with heart
failure.
Materials and Methods: The study was carried out with 322 patients who applied to the
cardiology outpatient clinic of Aydın State Hospital with the diagnosis of heart failure
between September 2020 and September 2021, as a descriptive and cross-sectional study. The
data were collected using a questionnaire prepared by the researchers, rational drug use scale,
adaptation to chronic illness scale and quality of life scale in older people (CASP-19). In the
analysis of data; While t-test, Mann-Whitney U and ANOVA (post hoc Bonferroni test) tests
were used for comparisons, Pearson correlation analysis was used to examine the relationship
between scale scores. The situation with p<0.05 was considered significant.
Results: Rational drug use levels of the patients according to the rational drug use scale were
44.09±2.22, compliance levels according to the chronic illness adaptation scale were
74.66±9.97 and quality of life levels according to the quality of life scale in older people was
determined to be 35.60±5.83 above the mean level. It was observed that the rational drug use
level of the patients had a significant relationship on their compliance with the disease
(r=0.226; p<0.001). It was seen that there was no relationship with quality of life (r=-0.039 ;
p=0.486).
Conclusion: In the study, it was concluded that rational drug use in individuals over 65 years
of age with heart failure had a more positive effect on the adaptation process to the disease,
while it caused a weaker change on the quality of life. It would be appropriate to support
xiv
research findings with larger randomized studies. The effect of rational drug use on mortality
and morbidity in elderly patients with heart failure needs to be investigated in new studies.
