Aydın ili tarım sektörünün girişimcilik yönüyle değerlendirilmesi

Abstract

Bireysel yetenek, bilgi, beceri, deneyim ve yaratıcılık geliştirme yeteneği olarak tanımlanabilen insan sermayesinin sonucu olarak ortaya çıkan girişimcilik yeteneği her alanda olduğu gibi kırsal alanda da büyük öneme sahiptir. Değişen tüketici tercihleri, tarımsal desteklerin azalması, tarımın ekonomik fonksiyonuna ilave olarak sosyo-kültürel ve ekolojik fonksiyonun önem kazanması yeni tarım politikalarının oluşmasına neden olmaktadır. Bu süreçte kırsal alanları sadece tarımsal üretim yapılan alanlar olarak görmek doğru olmayacaktır. Son yıllarda yürütülen tarım politikaları sanayi ve hizmet sektörüyle en azından yerelde bütünleşebilen, rekabet gücü yüksek tarım işletmelerinin oluşmasını destekleyici yöndedir. Bunun için tarım işletmelerinin üretici olmaktan öte girişimci de olma zorunluluğunu ortaya çıkarmıştır. Bu araştırmanın temel amacı, kırsal kalkınmanın gerekli şartlarından biri olan girişimciliğin Aydın ili özelinde değerlendirmesini yapmaktır. Araştırmada Aydın iline bağlı 12 ilçede faaliyet gösteren rastgele seçilmiş 94 üretici, 14 girdi ticareti yapan bayi, 6 ürün işleyen firma ve 7 proje hazırlama ve danışmanlık firması olmak üzere toplam 121 işletme ile yüz yüze anket çalışması yapılarak elde edilen veriler kullanılmıştır. Elde edilen verilere basit tanımlayıcı istatistikler, faktör analizi ve yapısal eşitlik modellemesi uygulanmıştır. İşletmeler genelinde yapılan hesaplama sonucunda, işletme sahiplerinin %64'ünün tarım dışı geliri olmadığı, %65'inin kredi kullanmakta olduğu ve %82'sinin tarımla uğraşmaktan memnun olduğu dikkati çeken bulgulardandır. Araştırma bulgularında faktör analizi sonucunda altı bileşen elde edilmiştir. Bu bileşenlerde en fazla yığılmanın "kişisel özellikler ve kendine güven" ile "iş azmi ve başarı isteği" bileşenlerinde olduğu bulunmuştur. Planlı davranış teorisine göre yapılan Yapısal Eşitlik Modeli uygulamasında davranışa yönelik tutum ve tarımsal girişimciliğe yönelik amaçlar arasında anlamlı bir ilişki olduğu ortaya çıkmıştır. Individual skills, knowledge, experience and creative development capability that can be defined as human capital that occurs as a result of entrepreneurial capability. Changing consumer preferences, decreasing agricultural supports, understanding of importance of ecological function leads to formation new agricultural policies. In the rural areas only to agricultural production areas will not be accurate. Agricultural policies that was implemented in recent years, supports the agricultural enterprises that are competitive and integrated with industry and service sectors at least at the local level. This situation has revealed the agricultural enterprises to the necessity of being entrepreneur beyond being a manufacturer. The main purpose of this research is to make an assessment of enterpreneurship, which is one of the necessery conditions of rural development, in Aydın province. In this study data were used which were collected with face to face survey method from 121 enterprises. 94 producers, 14 input dealers, 6 product processing firms and 7 project development and consulting firms were randomly selected from 12 districts. Simple descriptive statistics, factor analysis and structural equation modeling was applied to the collected data. As a result of the calculations made across enterprises, 64% of business owners have not non-agricultural income, 65% uses loan and 82% be glad to deal with agriculture are the striking findings. In research findings, six components were obtained as a result of factor analysis. Over-accumulation has been found in "personal characteristics and self-confidence" and "business ambition and success request" components. In the application of Structural Equation Modeling, which was made according to the theory of planned behavior, has emerged as a significant relationship between "attitudes toward the behavior" and "agricultural purposes for enterpreneurship".