Amaç: Bu araştırma Aeromonas veronii ile doğal enfekte levreklerde, makroskobik,
histopatolojik ve immunohistokimyasal olarak enfeksiyonunun nasıl bir yayılım, yoğunluk
gösterdiğini araştırmak amacı ile yapılmıştır.
Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada; Aeromonas veronii ile enfekte 22 adet levrek makroskobik,
bakteriyolojik, histopatolojik ve immunohistokimyasal olarak incelenmiştir. Histopatolojik
incelemelerde rutin HE boyamanın yanı sıra, Ziehl-Neelsen ve Brown-Hopps boyamalar
yapılmıştır. İmmunohistokimya için Yeni Zelanda Albino tavşanı kullanılarak poliklonal
antikor üretilmiş olup, bakteriyolojik incelemede ise sekans analizleri, API 20E ve VITEK-2
analizleri uygulanmıştır.
Bulgular: Elde edilen bakterilerin sekans dataları gen bankasında eşleştirildiğinde
bakterilerin Aeromonas veronii ile %96-98 arasında değişen oranlarda benzerlik gösterdiği
görülmüştür. Histopatolojik olarak ise granülomlar en dikkat çekici bulgu olmuştur.
İmmunohistokimyasal veriler bakterinin granülomlarda çoğunlukla makrofaj
sitoplazmalarında yer aldığını ve yeni generasyonlarını bu hücrelerde şekillendirdiğini
göstermektedir.
Sonuç: Nekropsi ve histopatolojik bulguların ayırıcı tanıda yetersiz kalması, bakteriyolojik
kültürü takiben kimyasal ve moleküler metodların ise uzun bir sürece yayılması tanıda
gecikmelere yol açabileceği sonucunu doğurmuştur. Bu yüzden immunohistokimyasal
metodların da tanıya eklenmesi gerektiği sonucu doğmuştur.
Objective: This study was carried out to investigate the extent and intensity of the
macroscopic, histopathological and immunohistochemical infection in naturally infected sea
bass with Aeromonas veronii.
Material and Methods: In this study; 22 European sea bass infected with Aeromonas veronii
were examined macroscopically, bacteriologically, histopathologically and
immunohistochemically. Ziehl-Neelsen and Brown-Hopps stainings were performed in
addition to routine HE staining in histopathological examinations. Polyclonal antibody was
produced using New Zealand Albino rabbit for immunohistochemistry, and sequence
analyzes, API 20E and VITEK-2 analyzes were applied in bacteriological examination.
Results: When the sequence data of the obtained bacteria were matched in the gene bank, it
was observed that the bacteria showed similarity with Aeromonas veronii at rates varying
between 96-98%. Histopathologically, granulomas were the most striking finding.
Immunohistochemical data show that bacteria are mostly located in macrophage cytoplasm in
granulomas and form new generations in these cells.
Conclusions: The inadequacy of necropsy and histopathological findings in the differential
diagnosis, and the spread of chemical and molecular methods over a long period of time
following bacteriological culture have resulted in delays in diagnosis. Therefore, it was
concluded that immunohistochemical methods should be added to the diagnosis.
