Amaç: Neonatal ishalli buzağılarda cryptosporodiosis’in sağaltımına yönelik sınırlı sayıda literatürün bulunduğu göze çarpmaktadır. Söz konusu araştırmalarda etiyolojik nedenlere bakılmaksızın ve hastalık etkenleri belirlenmeden yalnızca ishal baz alınarak değerlendirmeler yapılmıştır.
Gereç ve yöntem: Literatürdeki eksikliği gidermeye yönelik olarak ve bu amaçla fakülte kliniğimizde bulunan neonatal ishale ait klinik bulguları mevcut buzağılara (n=20) katı fazlı immunokromatografi yöntemi ile çalışan hızlı test kitleri aracılığıyla ön tanı konuldu. Örnek toplanması ve laboratuvar analizlerinde uygulanacak algoritma: 1) her buzağıda rektumdan direkt taze dışkı toplanması, 2) demografik veri kaydı ve hızlı test kiti ile antijen tayini, 3) laboratuvara numune aktarımı, 4) Sheather’s şekerli solüsyonu ile fekal flotasyon, 5) dışkı smear’inin hazırlanarak modifiye Ziehl–Neelsen boya ile muamelesi sonrası mikroskobik muayene olmak üzere teşkil edildi.
Bulgular: Olgular öncelikli olarak mono-infeksiyona ilişkin gruplandırılarak, ko-infeksiyon durumundaki buzağılar ise çalışma dışı bırakıldı. İlgili ana gruplar (her grupta n=10’ar) I. grup (Cryptosporidium sp. ile infekte ve silikon dioksit (Zoosorb oral toz) uygulamasında bulunulacak), II. grup (Cryptosporidium sp. ile infekte ve herhangi bir moleküler ajan uygulanmayacak sağaltım grubu) olarak belirlendi. Silikon dioksit uygulanan cryptosporodiosisli buzağılarda 0., 3., 7. ve 10. günlerde ookist sayılarına ait geometrik ortalama ve standard deviasyon değerleri sırası ile 34079,86±101438,4, 0,000±34351,76, 0,000±3738,58, 0,000±5059,64 (p=0,000) olarak saptandı.
Sonuç: Ookist sayılarında bu değişim silikon dioksit preparatının (Zoosorb oral toz) anti-cryptospodial etkinliğine yorumlanabilir. Yine 3. ve 7. günlerde silikon dioksit preparatının (Zoosorb toz) uygulandığı buzağılarda kontrol grubuna göre anlamlı derecede (p=0,001) değişen ookist atılımı sağaltım etkinliğine ilişkindi. Bu noktadan sonra silikon dioksitin etkinliği daha detaylı tartışılabilinir.
Aim: There is limited literature on the treatment of cryptosporodiosis in calves with neonatal diarrhea. In these studies, evaluations were made on the basis of diarrhea only, regardless of etiological causes and without determining the disease factors.
Materials and Methods: In order to fill the gap in the literature and for this purpose, calves with clinical findings of neonatal diarrhea in our faculty clinic (n=20) were prediagnosed with rapid test kits working with solid-phase immunochromatography method. 1) collection of fresh feces directly from the rectum of each calf, 2) antigen determination with demographic data recording and rapid test kit, 3) sample transfer to the laboratory, 4) fecal flotation with Sheather's sugar solution, 5) microscopic examination after preparation of stool smear and treatment with modified Ziehl–Neelsen acid-fast dye, was constituted.
Results: The cases were grouped primarily for mono-infection, and the calves with co-infection were excluded from the study. Relevant main groups (n = 10 in each group) I. group (infected with Cryptosporidium sp. and silicon dioxide (Zoosorb oral powder) will be administered), II. group (treatment group infected with Cryptosporidium sp. and no molecular agents will be applied) was determined as. Calves with cryptosporodiosis treated with silicon dioxide on the 0th, 3rd, 7th and 10th days of the oocyst numbers geometric mean and standard deviation values were found to be 34079.86±101438.4, 0.000±34351.76, 0.000±3738.58, 0.000±5059.64 (p=0.000), respectively.
Conclusion: This change in oocyst numbers can be interpreted to the anti-cryptospodial activity of the silicon dioxide preparation (Zoosorb oral powder). Again, oocyst excretion, which changed significantly (p=0.001) compared to the control group, in calves to which silicon dioxide preparation (Zoosorb powder) was administered on the 3rd and 7th days was related to the therapeutic efficacy. After this point, the effectiveness of silicon dioxide can be discussed in more detail.
