Bu in vitro çalışmanın amacı, beyaz nokta lezyonu tedavisinde kullanılan florür vernik,
kazein fosfopeptit amorf kalsiyum fosfat florür (CPP-ACPF) ve rezin infiltrasyon
uygulamalarının, laboratuvar ortamında mine ortodontik braket bağlanma dayanımına etkisini
ve kırılma sonrası diş yüzeyinde kalan artık adeziv miktarını incelemektir.
Çalışmada ortodontik tedavi amacıyla çekilmiş alt üst birinci ve ikinci premolar dişler
kullanılmıştır. Dahil edilme kriterleri; daha önce ortodontik tedavi görmemiş, çürük olmayan,
kırık veya çatlak bulunmayan, dolgu yapılmamış dişler seçilmiştir. Toplam yüz diş beş gruba
bölünürken, her grupta yirmişer diş bulunmaktadır. Gruplar: G1 kontrol grubu, G2
demineralize edilmiş ve hiçbir tedavi edici ajan uygulanmamış, G3 demineralizasyon sonrası
CPP-ACPF uygulanmış, G4 demineralizasyon sonrası florür vernik uygulanmış ve G5
demineralizasyon sonrası rezin infiltrasyon uygulanmış şeklinde ayarlanmıştır.
Demineralizasyon-remineralizasyon döngüsü 21 gün sürerken, dişler 6 saat demineralizasyon
solüsyonunda, 18 saat reminelizasyon solüsyonunda bekletilmiştir. Solüsyonlar arası geçişte,
dişler tek tek distile su ile yıkanmıştır. Uygulanan ajanlar üretici firmaların direktifleri
doğrultusunda uygulanırken, üçüncü gruptaki dişlere her gün 5 dakika boyunca CPP-ACPF
uygulandıktan sonra 24 saat boyunca etüvde 37℃’de bekletilmiştir. Bu döngü 1 hafta boyunca
devam etmiştir. Braketler yerleştirildikten sonra adezivlerin polimerizasyonun tamamlanması
amacıyla 24 saat yapay tükürük solüsyonunda 37℃’de bekletilmiştir. Bu işlemden sonra
dişler termal döngüye tabii tutulmuştur. Termal döngü sonrasında dişler makaslama cihazında
bağlanma dayanımı test edilmiştir. Braketler dişten ayrıldıktan sonra diş yüzeyinde kalan artık
adeziv değerlendirmesi yapılmıştır. Verilerin analizi IBM SPSS Statistics 17.0 (IBM
Corportation, Armonk, NY, USA) paket programında yapılmıştır. Bağlanma dayanımı
xiv
ölçümlerine ilişkin veriler Shapiro-Wilk testine göre normale yakın bir dağılım
göstermektedir (W=0,980, p=0,135). Gruplar arasında Levene testine göre bağlanma dayanım
ölçümlerinin de homojen olduğu görülmüştür (W=0,171 ve p=0,953). Her iki parametrik test
istatistiği varsayımı (normal dağılım ve varyans homojenliği) sağlandığı için gruplar arasında
ortalama bağlanma dayanımları yönünden farkın önemliliği tek yönlü varyans analizi (OneWay ANOVA) ile araştırılmıştır. Tanımlayıcı istatistikler; bağlanma dayanımı için ortalama
± standart sapma biçiminde, Artık Adeziv İndeksi (AAİ) skorları ise denek sayısı ve yüzde
olarak ifade edildi. AAİ skrorları açısından farkın önemliliği Kruskal Wallis testi ile
değerlendirilmiştir. Tek Yönlü Varyans Analizi sonucunda F istatistiği önemli
bulunduğundan (F=6,895 ve p<0,001) bir sonraki aşamada söz konusu farka neden olan grup
ya da grupları tespit etmek amacıyla post – hoc Tukey’s HSD testi kullanılarak gruplar
arasında ikili karşılaştırmalar yapılmıştır.
Çalışmada braket bağlanma değerleri incelendiğinde Grup 1 ile Grup 4 arasındaki fark
istatistiksel olarak anlamlı (p=0,037); Grup 2 ile Grup 4 arasındaki fark istatistiksel olarak
anlamlı (p<0,001); Grup 3 ile Grup 4 arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı (p=0,018);
Grup 4 ile Grup 5 arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı (p<0,001) bulunmuştur. AAİ’i
sonuçları ve yüzdeleri incelendiğinde Grup 1 ile grup 4 arasındaki fark istatistiksel olarak
anlamlı (p=0,038); Grup 3 ile Grup 4 arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı (p<0,001);
Grup 4 ile Grup 5 arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı (p<0,001) bulunmuştur.
Çalışmızda elde ettiğimiz sonuçlara göre florür vernik uygulanmış grupta en düşük
bağlanma dayanım elde edilirken yine aynı grupta en düşük AAİskoru elde edilmiştir. Sağlam
mine grubuyla, demineralize mineye uygulanan CPP-ACPF ve rezin infiltrasyon yöntemi
uygulanan dişler karşılaştırıldığında ise, CPP-ACPF ve rezin infiltrasyon gruplarında kontrol
grubuna göre daha yüksek bağlanma dayanımları elde edilmiştir. En yüksek bağlanma
dayanımı gösteren grup ise rezin infiltrasyon uygulandıktan sonra braket yapıştırılan grup
olmuştur. Tüm gruplarda elde edilen bağlanma dayanımı ise klinik olarak yeterli
bulunmuştur.
The aim of this in vitro study is to examine the effects of fluoride varnish, CPP-ACPF
and resin infiltration applications used in the treatment of white spot lesion on enamel
orthodontic bracket bond strength in the laboratory environment and the amount of residual
adhesive remaining on the tooth surface after fracture.
We have used upper and lower first and second premolars that were extracted due to
orthodontic treatment were used in the study. Inclusion criteria; Teeth that have not received
orthodontic treatment before, that are not decayed, have no fractures or cracks, and have not
been filled, were selected. While a total of one hundred teeth are divided into five groups,
there are twenty teeth in each group. Groups: G1 control group, G2 demineralized and no
therapeutic agent applied, G3 post demineralisation CPP-ACPF applied, G4 post
demineralisation fluoride varnish applied and G5 demineralisation resin infiltration applied.
While the demineralization-remineralization cycle lasted 21 days, the teeth were kept in
demineralization solution for 6 hours and in remineralization solution for 18 hours. During
the transition between solutions, the teeth were washed one by one with distilled water. While
the applied agents were applied in line with the manufacturer's instructions, the teeth in the
third group were stored at 37°C for 24 hours after applying CPP-ACPF for 5 minutes every
day. This cycle continued for 1 week. After the brackets were placed, the adhesives were kept
in artificial saliva solution at 37°C for 24 hours in order to complete the polymerization. After
this process, the teeth were subjected to thermal cycling. Bond strength was tested in the teeth
shear device after thermal cycling. The residual adhesive remaining on the tooth surface after
the brackets were removed from the tooth was evaluated. The samples were tested for shear
bond stregth (SBS) using a universal testing machine, and the adhesive remnant index (ARI)
was evaluated. One-was ANOVA and post-hoc Tukey tests were used to compare the SBS of
xvi
the groups. ARI scores were evaluated with the Kruskal Wallis test. The statistical
significance was set at P < 0.05. When the bracket attachment values were examined in the
study, the difference between Group 1 and Group 4 was statistically significant (p=0.037),
the difference between Group 2 and Group 4 was statistically significant (p<0.001), the
difference between Group 3 and Group 4 was statistically significant (p= 0.018), the
difference between Group 4 and Group 5 was statistically significant (p<0.001). When the
ARI results and percentages were analyzed, the difference between Group 1 and Group 4 was
statistically significant (p=0.038), the difference between Group 3 and Group 4 was
statistically significant (p<0.001), the difference between Group 4 and Group 5 was
statistically significant ( p<0.001).
According to the results we obtained in our study, the lowest bond strength was
obtained in the fluoride varnish applied group, while the lowest AAI score was obtained in
the same group. When the intact enamel group was compared with the teeth applied CPPACPF and resin infiltration method applied to demineralized enamel, higher bond strengths
were obtained in the CPP-ACPF and resin infiltration groups compared to the control group.
The group with the highest bond strength was the group in which the bracket was adhered
after the resin infiltration was applied. The bond strength obtained in all groups was clinically
sufficient.
