İlköğretim velilerine göre okul aile işbirliği

Abstract

Bu araştırmanın amacı, ilköğretim 1.kademede çocuğu bulunan velilerin okul aile işbirliğine ilişkin durumlarını araştırmaktır. Araştırmanın evreni, 2019-2020 eğitim-öğretim yılında Aydın ili Nazilli ilçesinde bulunan 13 ilköğretim devlet okullarında kayıtlı öğrencilerin velileri, örneklemi ise küme yöntemiyle seçilen 266 veli oluşturmaktadır. Araştırmanın veri toplanmasında; araştırmacı tarafından geliştirilen “İlköğretimde Okul ve Aile İşbirliği Ölçeği” kullanılmıştır. Ölçek altı alt boyutta (‘Okul Yönetimine Katılım’, ‘Öğretmenle İletişim’, ‘Yönetimle İletişim’, ‘Diğer Velilerle İletişim’, ‘Okul Etkinliklerine Katılım’, ‘Finansman’) değerlendirilmiştir. Verilerin çözümlenmesi için SPSS 23 (Statistical Package Program for Social Sciences) programı kullanılmıştır. Verilerin çözümlenmesinde frekans, yüzde, aritmetik ortalama, t-testi, One Way Anova testi, Scheffe, Tukey, LSD çoklu karşılaştırma testleri kullanılmıştır. Anlamlılık testlerinin hepsinde alfa değeri α=. 05düzeyinde kabul edilmiştir. Araştırmanın sonucunda velilerin görüşlerine göre, “İlköğretimde Okul ve Aile İşbirliği Ölçeği” nin alt boyutlarından biri olan “Öğretmenle İletişim” düzeyinin diğer alt boyutlara oranla yüksek düzeyde algılandığı, “Okul Etkinliklerine Katılım” düzeyinin ise diğer alt boyutlara oranla daha düşük düzeyde algılandığı sonucuna ulaşılmıştır. Araştırmada cinsiyete ve yaşa göre velilerin okul-aile işbirliği düzeylerinde anlamlı bir farklılık göstermemiştir. Fakat gelir durumu, eğitim durumu ve sahip olduğu çocuk sayısına göre anlamlı bir farklılık göstermiştir. Farklılık gösteren bu değişkenlerin ailelerin sosyo ekonomik düzeyleriyle paralellik gösterdiği söylenebilir. Ekonomik düzeyi iyi olan, sahip olduğu çocuk sayısı az olan, eğitim durumu yüksek olan velilerin, çocuklarının eğitimine katkı sağlamada da yüksek düzeyde olduğu görülmektedir. Sosyo-ekonomik ve diğer alanlarda okula katkı sağlamada yetersiz olan ailelerin tespit edilmesi ve okuldaki tüm paydaşların üzerine düşen görev ve sorumlulukları yapması gerektiğinin ve böylece okul aile işbirliğinin arttırılmasında etkili olacağı önerilmektedir.

The main purpose of the study is to investigate the state of parents whose children are the primary school students by regarding the school-family cooperation. The population of the research are composed of parents whose children have been enrolled in 13 primary public schools in Nazilli, the district of Aydın Province in the 2019-2020 Academic Year while the sample is made up of 266 parents chosen by proportional cluster method. “School and Family Cooperation in Primary Education Scale”, developed by the researcher was used throughout the data collection of the research. The Scale was evaluated in six sub-dimensions. (‘Participation in School Management’, ‘Communication with Teacher’, Communication with Management’, Communication with Other Parents’, ‘Participation in School Activities’, Financing’.) SPSS 23 (Statistical Package Program for Social Sciences) program was used to analyze the data. Frequency, percentage, arithmetic mean, t-test, One Way Anova test, Scheffe, Tukey, LSD Multiple Comparison Tests wer used so as to analyze the data. Alpha value is accepted as α=. 05 through all of the significance tests. As a result of the research, according to parents’ opinions, it was concluded that the level of Communication with Teacher”, which is one of the sub-dimensions of ‘School and Family Cooperation in Primary Education Scale’ was perceived at a higher level when it is to be compared to other sub-dimensions, and the level of ‘Participation in School Activities’ was perceived at a lower level compared to other sub-dimensions. To the research result, there was no significant difference between the levels of age and gender of parents’ school-family cooperation. However, it revealed a significant difference according to income statues, education level and the number of children that parents have. vii It can be concluded that these different variables are in line with the socio-economic levels of families. It is crucial to identify families who are inadequate to contribute to school in socio-economic and other fields and make all stakeholders in the school have to fulfill their duties and responsibilities. Thus It is suggested that they will be effective in increasing school-family cooperation.