Bu araştırmanın amacı, ilköğretim 1.kademede çocuğu bulunan velilerin okul aile
işbirliğine ilişkin durumlarını araştırmaktır. Araştırmanın evreni, 2019-2020 eğitim-öğretim
yılında Aydın ili Nazilli ilçesinde bulunan 13 ilköğretim devlet okullarında kayıtlı
öğrencilerin velileri, örneklemi ise küme yöntemiyle seçilen 266 veli oluşturmaktadır.
Araştırmanın veri toplanmasında; araştırmacı tarafından geliştirilen “İlköğretimde
Okul ve Aile İşbirliği Ölçeği” kullanılmıştır. Ölçek altı alt boyutta (‘Okul Yönetimine
Katılım’, ‘Öğretmenle İletişim’, ‘Yönetimle İletişim’, ‘Diğer Velilerle İletişim’, ‘Okul
Etkinliklerine Katılım’, ‘Finansman’) değerlendirilmiştir. Verilerin çözümlenmesi için SPSS
23 (Statistical Package Program for Social Sciences) programı kullanılmıştır. Verilerin
çözümlenmesinde frekans, yüzde, aritmetik ortalama, t-testi, One Way Anova testi, Scheffe,
Tukey, LSD çoklu karşılaştırma testleri kullanılmıştır. Anlamlılık testlerinin hepsinde alfa
değeri α=. 05düzeyinde kabul edilmiştir.
Araştırmanın sonucunda velilerin görüşlerine göre, “İlköğretimde Okul ve Aile
İşbirliği Ölçeği” nin alt boyutlarından biri olan “Öğretmenle İletişim” düzeyinin diğer alt
boyutlara oranla yüksek düzeyde algılandığı, “Okul Etkinliklerine Katılım” düzeyinin ise
diğer alt boyutlara oranla daha düşük düzeyde algılandığı sonucuna ulaşılmıştır.
Araştırmada cinsiyete ve yaşa göre velilerin okul-aile işbirliği düzeylerinde anlamlı bir
farklılık göstermemiştir. Fakat gelir durumu, eğitim durumu ve sahip olduğu çocuk sayısına
göre anlamlı bir farklılık göstermiştir. Farklılık gösteren bu değişkenlerin ailelerin sosyo ekonomik düzeyleriyle paralellik gösterdiği söylenebilir. Ekonomik düzeyi iyi olan, sahip
olduğu çocuk sayısı az olan, eğitim durumu yüksek olan velilerin, çocuklarının eğitimine
katkı sağlamada da yüksek düzeyde olduğu görülmektedir. Sosyo-ekonomik ve diğer
alanlarda okula katkı sağlamada yetersiz olan ailelerin tespit edilmesi ve okuldaki tüm
paydaşların üzerine düşen görev ve sorumlulukları yapması gerektiğinin ve böylece okul aile işbirliğinin arttırılmasında etkili olacağı önerilmektedir.
The main purpose of the study is to investigate the state of parents whose children
are the primary school students by regarding the school-family cooperation. The population
of the research are composed of parents whose children have been enrolled in 13 primary
public schools in Nazilli, the district of Aydın Province in the 2019-2020 Academic Year
while the sample is made up of 266 parents chosen by proportional cluster method.
“School and Family Cooperation in Primary Education Scale”, developed by the
researcher was used throughout the data collection of the research. The Scale was evaluated
in six sub-dimensions. (‘Participation in School Management’, ‘Communication with
Teacher’, Communication with Management’, Communication with Other Parents’,
‘Participation in School Activities’, Financing’.) SPSS 23 (Statistical Package Program for
Social Sciences) program was used to analyze the data. Frequency, percentage, arithmetic
mean, t-test, One Way Anova test, Scheffe, Tukey, LSD Multiple Comparison Tests wer
used so as to analyze the data. Alpha value is accepted as α=. 05 through all of the
significance tests.
As a result of the research, according to parents’ opinions, it was concluded that the
level of Communication with Teacher”, which is one of the sub-dimensions of ‘School and
Family Cooperation in Primary Education Scale’ was perceived at a higher level when it is
to be compared to other sub-dimensions, and the level of ‘Participation in School Activities’
was perceived at a lower level compared to other sub-dimensions.
To the research result, there was no significant difference between the levels of age
and gender of parents’ school-family cooperation. However, it revealed a significant
difference according to income statues, education level and the number of children that
parents have.
vii
It can be concluded that these different variables are in line with the socio-economic
levels of families. It is crucial to identify families who are inadequate to contribute to school
in socio-economic and other fields and make all stakeholders in the school have to fulfill
their duties and responsibilities. Thus It is suggested that they will be effective in increasing
school-family cooperation.
