Bu çalışma tarımla ilgili DTÖ reformlarının ve son gelişmelerin gelişmekte olan ülkelerin ihracat performanslarına etkisini incelemektedir. 1986 yılında Uruguay turu ile başlayan ve 1995 yılında DTÖ‟nün kurulması ile hız kazanan tarımsal ticaretin serbestleştirilmesine yönelik gelişmeler düzenli olarak yapılan konferanslarla güncellenerek gelişmekte olan ülkeler üzerinde yeni etkiler ortaya çıkarmıştır. Bu çalışmayla ilgili tarım anlaşmasının gelişmekte olan ülke tarımına olan etkilerinin sistematik olarak analiz edilmesi ve bu konuda politika dizaynına yardımcı olacak verilerin elde edilmesi amaçlanmaktadır. Bu çerçevede çalışmada öncelikle DTÖ‟nün yapısı ve işleyişi incelenmiş ve en son reformlar ve tarımla ilişkisi analiz edilmiştir. Ülkeler gelir gruplarına göre sınıflandırılarak toplam ve tarımsal ihracatları yıllar itibariyle belirlenmiştir. En önemli tarife dışı engellerden gıda güvenliği standartları ve gelişmekte olan ülkelere etkileri analiz edilmiştir. Sonuçlar küreselleşme sürecinde yüksek ve üst orta gelir grubundaki ülkelerin ticaretten kazançlarının daha fazla olduğunu, gelişmekte olan düşük gelir grubundaki ülkelerle arasındaki makasın açıldığını göstermektedir. Gelişmekte olan ülkelerin küreselleşme sürecinde kazanç sağlayabilmelerinin müzakerelere etkin katılımlarına, teknik ve kapasite desteğine bağlı olduğu görülmektedir.
This study examines the impacts of WTO reforms in agriculture on the export performances of the developing countries. Major developments related to the liberalization of trade began from the 1986 Uruguay Round and accelerated with the establishment of the WTO. The updates through regular ministerial conferences lead to certain impacts on the developing countries. This study attempts to examine the impacts of these developments on the agriculture of developing countries systematically and obtain some useful outcomes for the policy design. This study first examines the structure and functions of the WTO and its relation to the agriculture. Countries are classified according to the level of income and levels of agricultural and total exports are examined. The impacts of the food safety standards, which are the main non-tariff measures, on developing countries are analyzed. The results indicate that high und upper middle-income countries benefitted the globalization more, and the gap widens between high and the low income developing countries. The results also highlight the fact that the ability of developing countries to gain from the globalization depends on the efficient participation in global trade negotiations and support in terms of technical and capacity development.
