Bu çalışmada, Adnan Menderes Üniversitesi Veteriner Fakültesi Cerrahi Anabilim Dalı Büyük Hayvan Kliniğine 01.07.2014 – 01.11.2015 tarihleri arasında kırık şikayeti ile getirilen sığırlarda kırıkların oluşum nedenleri, dağılımı, radyolojik bulguları,sağaltım yöntemleri ve sonuçlarının değerlendirilmesi amaçlandı.
Materyali, toplam 306 sığırdan kırık şikâyeti ile getirilen 63 sığır(%22,90) oluşturdu. Sığırların ırk dağılımı 38 (%60,31) Holstein, 18 (%28,57) Simental 4 (% 6,34) Montafon, ve 3 (%4,76) Doğu Anadolu Kırmızısı şeklinde idi. Hayvanlardan 36 (%57,14)’si erkek, 27 (%42,85) si dişi idi. Yaşları 1 gün – 6 yaş arasında değişti.
Rutin klinik ve radyolojik muayeneler gerçekleştirildi. Kırıklar etiyolojik olarak incelendiğin 27 (%42,85) kırık olgusunun doğuma müdahale esnasında, 36 (%57,15)’sının travmaya bağlı şekillendiği saptandı.
Yerleşim yeri yönünden kırıklar değerlendirildiğinde en fazla metakarpus (18 %28,57) kırıklarına rastlandı. Bunu, radius ulna (15 %23,81), femur (15 %23,81), metatarsus (5 %7,93), tibia ( 4 %6,35), humerus ( 4 %6,35), coxae (1 %1,58) ve radius ulna metakarpus (1 %1,58) kırıkları izledi. Kırık olgularının 61’i unilateral, 2’si bilateral (metakarpus) olduğu tespit edildi. Kırıkların 9’u (%14,28) açık, 54 (%85,7) tanesi kapalı kırık olduğu tespit edildi
Sığırların 41 (%65,08) adedine konservatif sağaltım, 22 (%34,92) adedine operatif sağaltım uygulandı. Vakalardan 29 (%46,03)’u tamamen düzeldi, 21 (%33,33)’i değişik derecelerde topal kaldı, 6 (%9,52)’sı çeşitli nedenlerle öldü, 5 (%7,93)’i tedaviyi reddetti, 2 (%3,17)’si kesime sevk edildi.
Sonuç olarak, kliniğe getirilen hasta sığırlar içerisinde kırık olgularının oranının dikkat çekici düzeyde olduğu ve bunların büyük bir kısmını buzağıdan oluştuğu belirlenmiştir Oluşan kırıkların önemli bir kısmının bilinçsiz şekilde doğuma yardım sırasında şekillendiği, buzağıların büyüklerden ayrı tutulması gerektiği kanısına varıldı.
In this study was to evaluate the etiology, incidence, classification, radiological findings, treatment and healing results of fractures in cattle referred to the Clinic of the Surgery, Adnan Menderes University Faculty of Veterinary Medicine between 01.07.2014 – 01.11.2015.
The material of this study comprises 63 (%20, 90) fractured cattle out of 306 [38 (%60,31) Holstein, 18 (%28,57) Simmental, 4 (% 6,34) Montafon and 3 (%4,76) Eastern Anatolia Reddish]; 36 (%57,14) male, 27 (%42,85)female; aged 1 day – 6 years.
Routine clinical and radiological examinations of calves were performed. Evaluation of the etiology revealed that fractures of 27 (%42,85) cattle had occurred during parturition due to forced and wrong applied aiding, while fractures of the remaining 36 (%57,15) cases were acquired after trauma in post partal period.
Localization of the fractures were mostly encountered on the metacarpus (18 %28,57) followed by radius ulna (15 %23,81), femur (15 %23,81), metatarsus (5 %7,93),tibia (4 %6,35) humerus (4 %6,35), radius ulna metacarpus (1, %1,58) and coxae (1 %1,58)..Two of the fractures (metacarpus) were bilateral; the others (61) were unilateral. Nine of fractures (%14,28) were open, and 54 (%85,7) were close.
Cattle were treated conservatively with a cast and plaster bandage 41 (%65,08) and/or operation 22 (%34,92). Follow-up showed that 29 (%46,03) cases healed, 21 (%33,33) cases were lame, 6 (%9,52) cases died, 5 (%7,93) cases refused treament and 2 (%3,17) send slaughterhouse.
As a result, it was concluded that there was higher incidence of fractured calves brought to our clinic and, assistance during parturition, especially correct application of forced extraction, as well as separation of the newborns for the certain time from the adults has great relevance.
