Denemede; çöğür anacı üzerine aşılı Cresthaven şeftali çeşidi, Iğdır kayısı çeşidi, Margaritte armut çeşidi ve Bursa Siyahı incir çeşidi kullanılmıştır. Tez çalışması; 3'er ağacın (her bir ağaç 1 tekerrür) her birinden alınan 15'er adet bir yaşlı sürgünde boğumun 0.5 cm üzerinden; a) kabukta oduna kadar inen karşılıklı 2'şer paralel çizik, b) 5 mm çapta kabuk sıkıştırma ve hemen karşılıklı 2 paralel çizik, c) odun dokusuna kadar inen karşılıklı 2 çentik, d) çelik tabanında 1 cm eninde siyah bant ile sararak karartma ve e) 5 saat boyunca shakerda çalkalama uygulamaları yapılmıştır. Denemeden elde edilen sonuçlar irdelendiğinde; fenolojik olarak; Cresthaven ve Iğdır çeşidinde tomurcuk kabarması ve patlamasının en az olduğu, Margaritte çeşidinde ise sırasıyla en fazla B, E, C, A ve D uygulamalarında, Bursa siyahı çeşidinde ise sırasıyla en fazla E, C, D, B ve A uygulamalarında tomurcuk kabarması ve patlamasının görüldüğü saptanmıştır. Çeliklerin canlılığına bakıldığında Cresthaven, Iğdır, Margaritte ve Bursa Siyahı çeliklerinde farklı uygulamaların her birinde dikilen çeliğin çeşitli uygulamalar itibariyle farklı oranlarda canlı kalabildiği tespit edilmiştir. Köklendirme ünitesinden 3 farklı söküm zamanında sökümü gerçekleşen çelikler içerisindeki kalluslu çelik sayıları gözlemlendiğinde söküm zamanları itibariyle uygulamalara göre değişen farklı oranlarda kallus oluşturabilmiş çelik görülmüştür. Köklü çelik sayısı ve yüzdesi gözlemlendiğinde ise; Iğdır çeşidinde tüm sökümler itibariyle hiçbir uygulamada köklü çeliğe rastlanmazken, Cresthaven çeşidinde C, D ve E uygulamalarında köklü çeliğe rastlanmıştır. Margaritte çeşidinde en fazla köklü çeliğe sırasıyla birinci sırada D, ikinci sırada E ve üçüncü sırada A, B ve C uygulamalarında rastlanmıştır. Bursa Siyahı çeşidinde ise A, B, C, D ve E uygulamasından sökülen çeliklerin tamamının aynı seviyede köklendiği tespit edilmiştir.
In the treatment; Cresthaven peach, Iğdır apricot, Margaret pear and Black Bursa fig varieties grafted on seedling rootstock were used. In thesis study; the following applications were made 0.5 cm above the node in one year old 15 shoots which were taken from a tree (each tree is one replication); A) parallel scrapes 2 for each side on the bark to the wood, B) 5 mm. bark compression and 2 parallel scrapes, C) 2 notches to the xylem, D) darkening by wrapping with 1 cm black band on cutting base, E) shaking on the shaker 5 hours long. When the results of the treatment were examined, phenologically; it was seen that the least bud swell and bud burst was in Cresthaven and Iğdır varieties; while the most bud swell and bud burst were respectively in B, E, C, A and D applications in Margaret variety and respectively in E, C, D, B and A applications in Black Bursa variety. Considering the viability rate of cuttings, it was identified that in each different applications on Cresthaven, Iğdır, Margaret and Black Bursa varieties, the viability rate of the cuttings was different due to different applications. When the number of cutting with callus was observed among the cuttings whose rooting happened in 3 different lifting period from rooting unit, the cutting was seen which developed callus with different rate, changing according to applications due to lifting periods. When the number and rate of the rooted cutting was observed, the rooted cutting was seen in C, D and E applications in Cresthaven variety while the rooted cutting was not seen in any application of Iğdır variety due to the liftings. In Margaret variety, the most rooted cutting was respectively on the applications of D as the first, E as the second and A, B and C as the third. In Black Bursa variety, it was identified that all of the cuttings lifted from A, B, C, D and E applications were rooted at the same level.
