Keçi rasyonlarında farklı düzeylerde meşe yaprağı kullanılmasının sindirilebilirlik ile bazı rumen ve kan parametreleri üzerine etkisi

Abstract

Bu çalışmada, farklı düzeylerde meşe yaprağı bulunan rasyonların keçilerde yem tüketimi, sindirilebilirlik, bazı rumen parametreleri ve karaciğer enzim düzeyleri üzerine etkilerini incelemek amaçlanmıştır. Denemede, yaklaşık bir yaşında, sağlıklı, başlangıç canlı ağırlıkları 22-28 kg arasında olan dört baş erkek yerel kıl keçisi kullanılmıştır. Araştırma, 14 gün alıştırma, yedi gün örnekleme olmak üzere her biri 21 günlük toplam dört dönem halinde Latin-kare deneme deseninde yürütülmüştür. Rasyonlar alıştırma dönemlerinde ad libitum, karşılaştırma dönemlerinde ise alıştırma dönem ortalamalarının %90'ı düzeyinde ve iki öğün (08.00 ve 15.00) halinde verilmiştir. Çalışmada hayvanlara su ad libitum olarak sunulmuştur. Kaba yem karışımı içerisindeki buğday hasılı/meşe yaprağı oranları sırası ile 100/0, 75/25, 50/50 ve 25/75 olarak düzenlenmiştir. Meşe yaprağı bulunuş oranına göre rasyon grupları MY0, MY25, MY50 ve MY75 biçiminde oluşturulmuştur. Karma yem, her gruba sabah ve öğle yemlemesinden 30 dakika önce 2 x 125 g olmak üzere, günlük 250 g verilmiştir. Denemede ana denek materyali olarak kullanılan meşe yapraklarının ortalama olarak KM üzerinden %8,38 HP, %27,02 HS, %47,14 ADF ve %9,61 tanen içerdiği belirlenmiştir. Rasyonlarda meşe yaprağı oranı arttıkça KM tüketimi artarken, KM ve OM sindirilebilirlikleri azalmıştır. Rasyon gruplarına göre sırasıyla, günlük KM tüketim değerleri 476,46, 582,36, 691,46 ve 687,89 g/gün/hayvan olarak, metabolik canlı ağırlık başına KM tüketim değerleri ise 40,82, 49,18, 58,38 ve 59,28 g/gün/kg CA0,75 olarak bulunmuştur. Ayrıca deneme gruplarında, KM sindirilebilirlikleri sırasıyla %64,70, 57,55, 53,84 ve 56,61 olarak, OM sindirilebilirlikleri ise %65,37, 57,95, 54,24 ve 57,19 olarak belirlenmiştir. KM tüketimi MY50 ve MY75 gruplarında benzer bulunurken, bu iki grup ile MY0 ve MY25 grupları arasındaki değerler istatistiksel olarak farklı (P<0,01) bulunmuştur. KM ve OM sindirilebilirlikleri ise gruplar arasında istatistiksel olarak önemli bir farklılık göstermemiştir. Rasyonlara göre, rumen pH düzeyleri gruplarda sırasıyla 6,67, 6,65, 6,68 ve 6,61 olarak, amonyak azotu düzeyleri ise sırasıyla 177,22, 164,67, 163,49 ve 177,09 mg/l olarak tespit edilmiştir. Rasyonlardaki meşe yaprağı oranının rumen pH ve amonyak azotu düzeylerine olan etkisinin istatistiksel olarak önemli olmadığı belirlenmiştir. Rasyon gruplarında sırasıyla, AST düzeyleri 50,72, 54,26, 52,99 ve 58,48 U/l olarak, ALP düzeyleri 634,19, 661,34, 778,50 ve 858,63 U/l olarak, ?-GT düzeyleri ise 30,85, 39,42, 29,24 ve 18,55 U/l olarak belirlenmiştir. Serum AST, ALP ve ?-GT düzeylerinde, gruplar arası farkların istatistiksel olarak önemsiz olduğu saptanmıştır. N dengesi çalışması sonucunda da biriken N miktarları gruplarda sırasıyla -0,41, 0,91 1,03 ve 2,14 g/gün/hayvan olarak tespit edilmiş, gruplar arasındaki farklılığın önemsiz olduğu saptanmıştır. The aim of this study was to evaluate the effects of different levels of oak leaves on feed intake, digestibility, some rumen parameters and liver enzyme levels in goats. In this experiment, one year old, healthy, four local breed male weighs between 22-28 kg goats was used. The present study was conducted as Latina-square experimental design with 4 periods (each lasted in 21 days) including 14 days adaptation and seven days sampling period. Experimental diets were fed twice a day (at 08.00 am and 03.00 pm) ad libitum in adaptation period and 90% of average level of adaptation feed in sampling period. Water was given ad libitum. Wheat hay/oak leaves ratios in roughage mixture were as followed 100/00, 75/25, 50/50 and 25/75 respectively. Experimental groups were formed as MY0, MY25, MY50 and MY75 according to oak leaves ratio. Each treatment group was fed concentrate 30 minutes before experimental feeding as amount of 250 g/day (2 x 125 g) in the morning and evening. Oak leaves used in treatment diets had 8,38% crude protein, 27,02% crude fibre, 47,17% ADF and 9,61% tannin as dry matter base. As the oak leaf ratio increases in ration, an increase in dry matter intake was determined, meanwhile a reduction was found in dry matter and organic matter digestibilities. According to rations (MY0, MY25, MY50 and MY75), dry matter intake was determined as 476,46, 582,36, 691,46 and 687,89 g/day and also dry matter intake per metabolic body weight was found as 40,82, 49,18, 58,38 and 59,28 g/day/kg BW0,75 respectively. In addition to these findings, dry matter digestibility was found as 65,37, 57,95, 54,24 and 57,19% and organic matter digestibility was determined as 65,37, 57,95, 54,24 and 57,19% respectively. Dry matter intake results were found similar in MY50 and MY75 groups. However, difference between these two groups and MY0, MY25 groups was found significant (P<0.01). Dry matter and organic matter digestibilities have shown no significant difference in treatment groups. According to dietary treatments, pH levels of rumen fluid were determined as 6,67, 6,65, 6,68 and 6,61, also ruminal ammonia-nitrogen values were found to be 177,22, 164,67, 163,49 and 177,09 mg/l respectively. Rumen fluid pH and ammonia-nitrogen (NH3-N) had no significant differences among ration groups. In this study, AST levels in ration groups were indicated as 50,72, 54,26, 52,99 and 58,48 U/l, ALP levels were 634,19, 661,34, 778,50 and 858,63 U/l, also ?-GT levels were 30,85, 39,42, 29,24 and 18,55 U/l respectively. Thus, there were no significant differences between experimental groups according to serum AST, ALP and ?-GT levels. In this research, nitrogen retention levels in groups were determined as -0,41, 0,91, 1,03 and 2,14 g/day/animal respectively. As an outcome of nitrogen balance study, nitrogen retention in goats were shown no differences in ration groups.