Amaç: Osmangazi Seher-şükrü Ergil Eğitim ve Araştırma Sağlık Ocağı bölgesinde 15-49 yaş kadınlarda
şişmanlık prevalansının ve risk faktörlerinin değerlendirilmesidir.
Yöntem: Kesitsel bir araştırmadır. 15-49 yaş kadınlar arasından 246 kadın sistematik örnekleme yöntemi ile Ev
Halkı Tespit Fişlerinden (ETF) örneklem olarak seçilmiştir. şişmanlığı tanımlamak için Beden Kitle ındeksi
(BKı) kullanılmıştır. BKı 30.00 kg/m olan kadınlar şişman ve BKı 25.00-29.99 kg/m olan kadınlar toplu olarak
değerlendirilmiştir. Tek yönlü varyans analizi, Kappa (tutarlılık) Test, Bağımlı Gruplarda t-testi, Ki-kare testi ve
Lojistik Regresyon kullanılmıştır.
Bulgular: şişmanlık prevalansı (BKı>30kg/m ) %24.4 olarak bulunmuştur. Toplu ve daha fazla kilolu olma
(BKı>25kg/m ) prevalansı ise %50.8'dir. şişmanlığın özellikle 30 yaş sonrası (Odds Ratio=OR:3.49,%95Güven
Aralığı =GA:1.27-9.56) olmak üzere yaşla, evlilikle (OR=12.58, %95 GA: 1.52-104.28), 4 ve üzerinde doğum
yapma (OR=5.27, %95 GA: 1.97-14.09), sigara kullanmama (OR=3.26, %95 GA: 1.49-7.11) ve birinci derece
akrabada şişmanlık olması (OR=3.89, %95 GA:1.86-8.12) ile arttığı saptanmıştır. Ayrıca, kadınlar kilolarını
boylarına göre daha çok bilmektedir. Toplu ya da şişman olmalarına rağmen pek azı zayıflamaya çalışmaktadır.
Zayıflama yöntemine büyük bölümü kendi kendine karar vermekte, uzman görüşü almamaktadır.
Sonuç: ızmir'deki kentsel bir bölgedeki doğurgan çağ kadınlarında şişmanlık önemli bir sorundur. Her iki
kadından biri toplu ya da şişman, her dört kadından biri şişmandır. şişmanlık için saptanan en önemli risk
faktörleri artan yaş, evli olma, dört ve üzerinde doğum yapma, birinci derece akrabada şişmanlık ve sigara
kullanmamadır.
Objective: The purpose of the research was to assess the the prevalence and the risk factors of obesity among 1549 years old women in Osmangazi Seher-Şükrü Ergil Education and Research Health Center.
Materials and Methods: It was cross-sectional research. A sample of 246 women was selected among 15-49 years old women through household cards by using systematic sampling method. Body Mass Index (BMI) was used as a criterion for obesity. Women with BMI 30.0 kg/m were called as obese and women BMI between 25.0029.99 kg/m were called as overweight. Variance analysis, Kappa Test, Paired Samples t-test, Chi-square, and Logistic Regression were done.
Results: The prevalence of obesity (BMI>30kg/m2) was found 24.4%. The prevalence of overweight and obese (BMI>25kg/m2) was found 50.8%. Obesity was found increasing with age, especially after 30 years old (Odds Ratio=OR:3.49, 95% Confidence Interval=CI: 1.27-9.56); with marriage (OR=12.58, 95% CI: 1.52-104.28); withmorethan4delivery(OR=5.27, 95%CI: 1.97-14.09), withnon-smoking(OR=3.26, 95%CI: 1.49-7.11)and with a first degree obese relative (OR=3.89, 95% CI: 1.86-8.12). Additionally, women knew their own weight more than ownheight. Even they were overweight or obese, a few of them were trying to get thinner. Most of them decide the slimming method by themselves and did not get any idea of a specialist.
Conclusion: Obesity is an important public health problem for reproductive age women in an urban area in İzmir. Two of every woman in the area were overweight and four of them were obese. The most important risk factors for obesity detected were increase in age, being married, four and more childbearing, obesity at first degree relatives and being non-smoker.
