Romatoid artritli hastalarımızda atlanatoaksiyel subluksasyonun klinik ve radyolojik değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Çalışmamızda romatoid artritli 30 hastada direkt grafi, bilgisayarlı tomografi ve magnetik rezonans görüntüleme yöntemlerinden yararlanılarak atlantoaksiyel eklem sublüksasyonun laboratuvar ve klinik bulgularla olan ilişkisi araştırıldı. Yöntem ve Bulgular Gerek laboratuvar gerekse de muayene bulgularının atlantoaksiyel eklem sublüksasyon risk tespitinde yada varlığında anlamlı farklılık ortaya koymadığı saptandı. Sonuç: Atlantoaksiyel eklem sublüksasyonun radyolojik olarak tespitinde direkt grafi, bilgisayarlı tomografi ve manyetik rezonans görüntüleme yöntemleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmamış olsa da koronal planda kesitlerin de alındığı manyetik rezonans görüntüleme, multiplanar özelliği nedeniyle atlantoaksiyel eklem sublüksasyon tespitinde öncelikli bir yer tutmaktadır.

Objectiveand Methods: In this study, atlantoaxial subluxations and their relationship with laboratory and clinical signs of rheumatoid arthritis were investigated by plain radiography, computed tomography, and magnetic resonance imaging. Results: We found that neither immulogical data nor clinical findings were predictive factors in the assessment of atlantoaxial subluxations. Conclusions: Magnetic resonance imaging including coronal plane sections appears to be the modality of choice for the diagnosis of atlantoaxial subluxations because of its ability to acquire direct multiplanar images.