Kadın hastalıkları ve doğum servislerinde kan kullanımı

Abstract

Amaç: Ilimizde bulunan üniversite ve dogum hastanelerinin verilerini kullanarak kadın hastalıkları ve dogum servislerinde yapılan kan transfüzyonları hakkında bilgi saglamak. Gereç ve Yöntem: Ilimiz hastanelerinin Kadın Hastalıkları ve Dogum servislerinde Ocak 2005 ileAgustos 2006 tarihleri arasındaki 20 aylık transfüzyon kayıtları geriye dönük tarandı. Bu sürede dogum servisleri ile erken gebelik ve jinekoloji servisleri degerlendirildi. Bu servislerde kaç hastaya kan ürünü verildigi ve miktarı belirlendi, dogum sayıları dogum sekline bakılmaksızın kaydedildi. Erken gebelik müdahaleleri ve jinekolojik hasta olarak bu servislere yatırılıp ameliyat edilen veya invaziv girisimde bulunulan hasta sayıları da saptandı. Sadece tıbbi tedavi gören hastalar bu çalısmanın dısında tutuldu. Her iki hastanenin transfüzyon hızları, kan ürünü çesidi kullanımı özellikleri, toplam transfüzyon miktarları, yıllık ihtiyaçları, transfüzyon yapılan olgularda hasta basına transfüzyon miktarları belirlendi. Yine her gruptan 100 hasta için ihtiyaç duyulan miktarlar hesaplandı.Bu incelemeler yine tüm olguları kapsayacak sekilde irdelendi. Iki hastane degerlerini karsılastırmak için iki örnek oranının karsılastırılması yapıldı. Bulgular: Bu çalısmada dogum hastaları, erken gebelik veya jinekolojik hastalıklar nedeniyle invaziv girisim yapılmıs 10.149 hasta saptandı. Bunların 954'üne (%9,4) kan ürünü verildi. Hasta basına ortalama 2 ünite transfüzyon yapıldıgı, her 100 hasta için 18,3 ünite kan ürünü gerektigi belirlendi. Hem dogum hastaları hem diger hastalar için üniversite hastanesinde daha az oranda hastaya ancak hasta basına daha çok miktarda kan verilmesi gerektigi saptandı (p<0.05). Sonuç: Kadın hastalıkları ve dogum servislerinde girisim ve müdahale yapılan hastalarda kan ve kan ürünleri transfüzyonu önemli bir oranda gerçeklestirilmektedir. Kan ürünlerinin ayrıstırılması tam kan kullanım oranını azaltacaktır.

Purpose: Using data from a university and a maternity hospital in our province, we aimed to report on the practice of blood use. Material and Methods: Data between January 2005 and August 2006 were retrospectively obtained from the archives of the obstetrics and gynecology clinics from two hospitals. The data of obstetrics clinics and early pregnancy and gynecology clinics were evaluated seperately. Patients treated medically were excluded. Transfusion rates, type of blood product rates, total and annual uses, requirements for every 100 patients and amounts of transfusion per patient were calculated. Two-sample ratio-test was used for comparison of the data from two hospitals. Results: There are 10149 patients who had delivered or experienced any invasive procedures, and 954 (9.4%) of them had been transfused. The amount of blood products transfused was at an average of 2 units per patient. The requirement for every 100 patients was 18.3 units of blood products in these two hospitals. More blood was used per patient in the university hospital, although the transfusion rate was lower than the maternity hospital's (p<0.05). Conclusion: Transfusions of blood and use of blood products are quite common in the practice of obstetrics and gynecology clinics. Providing blood products would reduce the use of whole blood.