Bir üniversite hastanesi psikiyatri polikliniğine ayaktan başvuran hastaların birinci basamak deneyimleri

Abstract

Bu çalısmada Adnan Menderes Üniversitesi (ADÜ) Tıp Fakültesi Psikiyatri poliklinigine basvuran hastaların ruhsal sorunları nedeniyle ilk basvuru merkezlerinin saptanması ve ilk basvuruyu birinci basamaga yapanların bu merkezlerdeki verilen hizmetle ilgili degerlendirmelerinin saptanması amaçlandı. Ocak-Subat 2006 döneminde ADÜ Tıp Fakültesine Psikiyatri poliklinigine basvuran hastalara sosyodemografik bilgileri, ruhsal ve diger rahatsızlıklar nedeniyle birinci basamaga ilk basvuru sıklıkları, tercih etme veya etmeme nedenleri ve yasadıkları deneyimleri ile ilgili 26 sorudan olusan anket formu uygulandı. : Saglık sorunları nedeniyle ilk basvuruyu saglık ocaklarına yapanlar; psikiyatrik sorunlar için 44 (% 17.7), psikiyatri dısı saglık sorunları nedeniyle 169 (% 66.3) kisiydi. Ilk basvuruyu saglık ocagına yapanların 29'u (% 65.9) kadın, 30'u (% 68.2) evli, 25'i (% 56.9) lise veya üniversite mezunu, 39'u (%93.2) düsük/orta gelir seviyesine sahipti. Ruhsal rahatsızlıkları için birinci basamaga basvuran 33 kisiye (%75'sine) 1-10 dakika arasında bilgi verilmis; 3'ü (%9.7) sevk edilmis, 18'ine (%58.1) ilaç yazılmıs, 9'una (%29.0) önce ilaç yazılmıs sonra sevk edilmisti. Ancak sadece 3 kisi (%9.7) kendilerine verilen bilgiden tatmin oldugunu belirtmisti. Katılımcılardan sadece 57'si (%22.9) ruhsal sorunlar nedeniyle pratisyen hekime güvendigini belirtmistir. Birinci basamaktaki pratisyen hekime güvenmeme nedenleri olarak: sadece uzman hekim anlayabilir (n=79, %54.5), egitimleri yetersiz (n=52, %35.9), psikiyatrik hastalık digerlerinden farklıdır (n=12, %8.3), hastalıgım gizli kalmalı (n=4, %2.8) olarak belirtilmistir. Psikiyatrik sorunlar nedeniyle birinci basamak saglık merkezini tercih etme oranı oldukça düsüktür. Birinci basamakta psikiyatrik görüsme için ayrılan süre ile birlikte, birinci basamaktaki psikiyatrik hizmetlerden tatmin olma ve pratisyen hekime olan güvenin sınırlı oldugu görülmektedir.

In the present study, we aimed to investigate to which primary care facilities did the psychiatric outpatients applied very first time due to their psychiatric problems before coming to the Psychiatry Department of University ofAdnan Menderes and what were their satisfaction ratios with service given by the primary care. The data were collected from the psychiatric outpatients consecutively assessed in the University clinic in Aydın during the first two months of 2006. The voluntered patients were administered a questionnaire consisting of 26 questions probing patients' previous experiences at, and attitudes toward primary care facilities. The participants of the study were 160 female and 89 male with a mean age of 38.9. (17.7%) reported to have applied to primary care facilities for psychiatric problems, and 169 participants (66.3%) reported to have applied for medical problems. Of these patients, 29 (65.9%) were female, 30 (68.2%) were married, 25 (56.9%) were high school or university graduates, and 39 (93.2%) were from middle or low income families. Of these patients initially applied to primary care facilities for psychiatric complaints, 33 (75%) reported to have been informed by the physician on the diagnoses and treatment for 1-10 minutes, and only 3 patients reported to have been satisfied with the information provided. Fiftyseven (22.9%) participants felt that she/he could rely on the competence of the practitioner in dealing with mental problems. Reported reasons for not relying on the practitioners were; the opinion that only psychiatrist are competent in diagnosing and treating mental disorders (54.5%), the sentiment that practitioners have not been trained enough to deal with mental disorders (35.9%), the idea that psychiatric disorders are entirely different than medical disorders (8.3%), and the wish to keep his /her disturbance secret (2.8%). The ratio of individuals with psychiatric complaints who choose to apply to primary care facilities is quite low. The main reasons for this is the insufficient interview time reserved for each psychiatric patient, causing a discontent and distrust in patients.