Osteonekroz; çocuklarda akut lenfoblastik lösemi tedavisi sırasında veya sonrasında
nadir görülen fakat ciddi sorunlara yol açabilen bir komplikasyondur. Yapılan
çalışmalarda ALL tedavisi alan çocuklarda semptomatik osteonekroz insidansı
%1,6-9,3 olarak bulunmuştur. Yüksek doz steroid tedavisi en önemli risk faktörüdür.
Osteonekrozis fizyopatolojisi tam olarak açıklanamamıştır. Kortikosteroidlerin,
sinüzoidal venlerdeki tromboembolilere bağlı mekanik tıkanmaya neden oldukları
bunun sonucunda kan akımının azalmasıyla birlikte hipoksiye bağlı olarak osteoblast
aktivitesinin azalıp, osteoklast aktivitesinin artmasıyla oluştuğu düşünülmektedir.
Osteonekroz tanısında manyetik rezonans görüntüleme erken dönemde en duyarlı
tanı yöntemidir. Burada ALL tanısıyla takip edilirken idame tedavisi sırasında
osteonekroz gelişen 15 ve 14 yaşlarında 2 kız hasta sunulmuştur.
Osteonecrosis is a rare and serious complication that can be developed during
or after treatment for acute lymphoblastic leukemia (ALL). The incidence of
symptomatic osteonecrosis related to ALL treatment is 1.6-9.3%. High-dose steroid
therapy is the major risk factor for osteonecrosis. The pathophysiology is unclear. It
is thought that osteonecrosis occurs due to steroid use causing thromboembolism
in sinusoidal veins leading to hypoxia resulting in decreased osteoblast activity and
increased osteoclast activity. Magnetic resonance imaging is the most sensitive
diagnostic method in early period. We present two girls, 15 and 14-year-old, in
whom osteonecrosis developed during ALL maintenance therapy.
