Amaç: Hepatit C virüsü (HCV), kronik hepatit, siroz ve hepatosellüler karsinoma yol
açarak dünya çapında önemli bir sağlık sorunu olmaktadır. Dizi analizi çalışmaları
ile HCV’nin 7 genotipi ve 100’den fazla alt tipi olduğu ortaya konmuştur. HCV
genotip 1’in genotip 2 ve 3’e göre daha ciddi hastalık yaptığı ve tedaviye kalıcı
yanıtın daha az olduğu bilinmektedir. Bu çalışmada, kronik hepatit C hastalarında
genotip dağılımının belirlenmesi amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya, Ağustos 2007-Aralık 2010 tarihleri arasında
Adnan Menderes Üniversitesi Tıp Fakültesi, Tıbbi Mikrobiyoloji Anabilim Dalı
Laboratuvarında, anti-HCV ve HCV-RNA pozitif olarak saptanan toplam 50 kronik
hepatit C’li hasta dahil edildi. Hasta örneklerinde anti-HCV ticari mikropartikül
Enzyme-Linked immunosorbent assay test kiti ile (Murex anti-HCV, UK), otomatize
sistemde (Grifols Triturus, İspanya) araştırıldı. HCV-RNA düzeyleri, real-time
polimeraz zincir reaksiyonu yöntemi ile iki ayrı sistem (Rotor-Gene 6000, Corbett
Research, Amerika ve Cobas Tagman, Roche Diagnostic, Amerika) kullanılarak
çalışıldı. HCV genotip tayini, virüs genomundaki 5’UTR bölgesinin amplifikasyon
ürünlerinin ters hibridizasyonu temeline dayanan ticari HCV-TS test kiti (AB
analytica, İtalya) ile yapıldı.
Bulgular: Çalışmaya alınan toplam 50 hastanın 27’si (%54) kadın, 23’ü (%46)
erkek olup yaş ortalaması 59,92±13,02’dir. Hastalarda HCV genotipleri, 36’sında
(%72) genotip 1b, dokuzunda (%18) genotip 1a, birinde (%2) genotip 2b, birinde
(%2) genotip 3 ve üç (%6) hastada ise genotip 1a ve 1b olarak belirlenmiştir. HCV
genotipleri arasında HCV-RNA düzeyleri ve anti-HCV indeks değerleri bakımından
istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmamıştır (p>0,05).
Sonuç: Hastanemizde izlenen kronik HCV olgularında genotip 1b, ülkemizdeki
önceki veriler ile uyumlu olarak en yüksek oranda saptanmıştır.
Objective: Hepatitis C virus (HCV) infection represents a major public health problem
worldwide. HCV can cause chronic hepatitis infection which may ultimately result
in cirrhosis and hepatocellular carcinoma. Seven major genotypes and more than
100 subtypes of HCV are shown by sequence analysis. Genotype 1 is associated with
more severity of liver disease than genotypes 2 and 3 and sustained response to treatment is known to be less. In this study, we aimed to determine the HCV genotype distribution in chronic hepatitis C patients.
Materials and Methods: A total of 50 patients with chronic HCV infection who attended the Microbiology Laboratory at Adnan
Menderes University Hospital between August 2007 and December 2010 found to be positive for anti-HCV and HCV-RNA were
included in the study. Anti-HCV testing was performed using microparticle Enzyme-Linked immunosorbent assay test kit (Murex
Anti-HCV version 4, UK) with autoanalyser (Grifols Triturus, Spain). The quantification of serum HCV-RNA was carried out by a realtime
polymerase chain reaction method with two different systems (Cobas TaqMan HCV, Roche Diagnostics, Germany and Rotor-
Gene 6000,Corbett Research, USA). HCV genotype analysis was performed by using a kit (HCV-TS; AB Analitica, Italy ) based on the
reverse hybridization of 5’-untranslated region and amplified products with genotype-specific probes.
Results: The mean age of the 50 chronic hepatitis C patients [27 (54%) female, and 23 (46%) male] was 57.1±14.3 years. Genotype
1b was found in 36 (72%) subjects, genotype 1a in nine (18%), genotype 2b in one (2%), genotype 3 in one (2%), and genotype
1a/1b was found in three (6%) patients. No statistically significant difference was detected in HCV-RNA quantities and anti-HCV
index between HCV genotypes (p>0.05).
Conclusion: Compatible with the previous data obtained in Turkey, genotype 1b was found to be the most common HCV genotype
in patients with chronic hepatitis C followed in our hospital.
