Primer diz osteoartritinde düşme riskinin değerlendirilmesi ve propriosepsiyon egzersizlerinin düşme riski üzerine etkisi

Abstract

AMAÇ: Bu çalışmada primer diz osteoartriti tanısı alan hastalarda düşme riskinin değerlendirilmesi ve propriosepsiyon egzersizlerinin bunun üzerine etkisini araştırmayı amaçladık. GEREÇ VE YÖNTEM: Çalışmamıza, 50 primer diz osteoartritli, 50 sağlıklı katılımcı alındı. Çalışmaya Amerika Romatoloji Derneği (ACR) kriterlerine göre primer diz osteoartriti teşhisi konan 40-80 yaş arası hastalar dahil edildi. Tedavi öncesi yaş, cinsiyet, boy ve kilo, vücut kitle indeksi, sosyal güvence, adres ve telefonları kaydedildi. Her hastaya yüklenmede iki yönlü (ön-arka, yan) diz grafisi çekildi. Diz grafileri Kellgren-Lawrence kriterleri esas alınarak değerlendirilerek evre 2-3 olan hastalar çalışmaya alındı. Sekonder diz osteoartriti olan veya alt ekstremitede propriosepsiyonu bozabilecek osteoartrit dışında bir rahatsızlığı olan hastalar çalışmaya alınmadı . Hasta ve kontrol gurubunda 8 ayrı pozisyonda ölçümler yapılmak suretiyle düşme riski araştırıldı. Primer diz osteoartriti olan guruba fizyoterapist eşliğinde 10 gün propriosepsiyon egzersizleri yaptırıldı. Hastalara daha sonra ev egzersiz programı verilerek bu uygulamalara devam etmeleri söylendi. 15. gün, 1. ay, 3. ve 6. aylarda bu ölçümler tekrarlandı. Hastaların fonksiyonel durumunu değerlendirmede Lequesne indeksi, ağrının şiddetini belirlemede ise VAS ölçütü (vizuel analog skala) kullanıldı. SONUÇLAR: Çalışmamızda primer diz osteoartriti olan hastalarda düşme riski sağlıklı katılımcılara göre daha yüksek bulundu. Primer diz osteoartritli gurupta tedavi öncesi ile karşılaştırıldığında proprioseptif egzersizlerle VAS skoru, Lequesne skoru ve düşme riski skorlarında anlamlı derecede azalma saptandı. SONUÇ: Diz osteoartritinin tedavisinde yaygın olarak kullanılan farmakolojik ve non-farmakolojik tedavilerin yanı sıra proprioseptif eğitim uygulamalarının da önemli katkılar sağlayabileceğini düşünüyoruz.

OBJECTIVE: In this study we aimed to evaluate the fall risk in patients with primary knee osteoarthritis and to investigate the effectiveness of proprioception exercises on a fall risk. MATERIALS AND METHODS: Fifty patients with primary knee osteoarthritis and fifty healthy participant were included in this study. Patients aged 40-80 years with primary knee osteoarthritis according to the ACR criteria included to the study. Age, gender, height, body mass index, social guaranty, adress and telephone numbers were recorded. All of the patients had two sided (AP and lateral), weight bearing knee radiography. Patients with stage 2-3 according to Kellgren-Lawrence index of knee osteoarthritis were included in this study. We also excluded those with secondary knee osteoarthritis and patients who had any diseases causing proprioception impairment of the lower limb. We evaluated fall risk in eight different position for both patient and control group. Patient with knee osteoarthritis performed the proprioception exercises under supervision of physiotherapist during the first 10 days and then they had given home exercises program. Fall risk was measured on the following 15. days, 1. 3. and 6. month. We used Lequesne index in order to evaluate the functional status and Visuel Analog Scale (VAS) to measure the severity of pain. RESULTS: This study showed us that fall risk of the patients with primary knee osteoarthritis is significantly higher than the healthy participants. VAS, Lequesne and fall risk scores were found significant lower after the proprioception exercises application when compared to the initial data. CONCLUSION: The study results made us to think proprioception exercises should contribute to treatment of knee osteoartrithis beside pharmacologic and non-pharmacologic treatment.