Bu çalısmanın amacı Türkiye’nin tarım politikasında karsısına çıkan engelleri,
mevzuat ve uygulama yanlıslarını ortaya çıkarmak, çıkarılan bu sonuçları AB’ye
uyumda Tarım Müzakereleri çerçevesinde düzeltmek için gerekli politikanın OTP
oldugunu göstermektir. Çalısmada aynı zamanda AB’nin nasıl gıda ithalatçısı
konumundan, ihracatçı konumuna geçtigini görmekteyiz.
Türkiye için AB Uyum Müzakerelerinde en büyük engel OTP’ye uyumdur.
OTP’nin AB’nin ilk ve en büyük bütçeyle destekledigi politikası olması dolayısıyla, AB
Türkiye gibi tarım potansiyeli yüksek bir ülkeyi Topluluga almaktan çekinmektedir.
Türkiye’nin, AB’ye ister üye olsun ister olmasın; istikrarlı bir tarım politikasına
ihtiyacı vardır. Enflasyon hedeflemesi için gerekli olan Merkez Bankası’nın
bagımsızlastırılması politikasına benzer, tarım politikalarının tek bir birimden
yönetilmesi için bir adım atılması gerekmektedir.
Görüldügü gibi ülkemiz için eksiklikleri olsa da, Türkiye Tarım Sektörü için
günümüzde OTP’ye uyulmasına ihtiyaç vardır.
The purpose of this study is to reveal the complications in Common Agricultural Policy
that Turkey come across during the period , the legislation and implementation errors
and to demonstrate the necessity of Common Agricultural Policy to arrange these
problems within The Agriculture Negotiations. In this study we see how European
Union become an exporter of food instead of being an importer.
In The Agriculture Negotiations, the most important difficulty is the adaptation to
the Common Agricultural Policy. CAP, for being the first and supported with the
biggest budget policy of European Union, EU forbear to accept Turkey to the
community.
Turkey needs a stable agriculture policy in any case. It is necessray to make an
attempt for the management of agriculture policies under one unit like the independency
of Central Bank for inflation targeting.
As it mentioned, although it has some defects, at the present day The Turkish
Agricultural Sector require CAP
