Adnan Menderes Üniversite Hastanesi Göğüs Hastalıkları Ana Bilim Dalı tarafından 2007-2008 yılları arasında takip edilen 65 akciğer kanserli olgunun yer aldığı bu araştırmada akciğer kanserinin kemik metastazlarının saptanmasında kemik metabolik belirleyicilerinin klinik kullanımdaki yerinin değerlendirilmesi amaçlandı. Tüm olgular erkekti ve yaş ortalaması 64,07 ±8,7 (43-80) yıl idi. Çalışmamızda kemik metastazı varlığı, esas olarak Tc-99m ile tüm vücut kemik sintigrafisi (%80) ile değerlendirilmiş olsa da bazı olgularda evreleme amaçlı olarak yapılan tüm vücut PET/CT kullanılmıştır. Olguların %76,9’u ile büyük bir kısmını küçük hücreli dışı akciğer kanser vakaları oluşturmakta iken, %20’si küçük hücreli akciğer karsinomu idi. Olgu grubumuzda kemik en sık metastaz yeri olarak saptanmıştı ve kemik metastazı görülen 23 olgunun 3’ünde ( %13,04 ) tek kemik metastazı; 20’sinde ise ( %86,96 ) birden fazla lokalizasyonda kemik metastazı vardı. Kemik metastazı olan ve olmayanlar olarak iki gruba ayrılan çalışmamızda kemik yapım belirleyicisi olarak kemik spesifik alkalen fosfataz (BALP) ve osteokalsin (OC) ile kemik yıkım belirleyicisi olarak N terminal telopeptid (NTX) ve C terminal telopeptidin β formu (β-CTX) parametrelerine serum örneklerinde bakıldı. Elde edilen sonuçlar istatistiksel olarak SPSS 10.0 programında değerlendirildi. Kemik metastazı olan olgularda, metastaz olmayan olgulara göre serumda bakılan, total alkalen fosfataz, kemiğe spesifik alkalen fosfataz ve N terminal telopeptid değerleri istatistiksel olarak anlamlı oranda yüksek saptandı (p<0,05). Osteokalsin ve C terminal telopeptidin β formu için ise sonuçlarda anlamlı farklılık saptanmadı. Yapılan ROC-curve analizine göre kemik spesifik alkalen fosfatazın 22,38 μg/L eşik değeri için duyarlılık %60,87, özgüllük %69,05 olarak bulundu. N terminal telopeptidin 25,69 nmol BCE eşik değeri için duyarlılık % 90,24, özgüllük % 43,4 idi.
Kemik metabolik belirleyicileri, non invaziv, kullanımı kolay ve maliyet etkinliği ucuz olarak değerlendirilmektedir. Metastatik kemik hastalığının tanısında kullanılabilirliklerine ilişkin daha çok prospektif araştırmaya ihtiyaç duyulmaktadır.
Renal Cell Carcinomas ( RCCs ) are the most commonly seen renal tumors in adults. Although patological stage and nuclear degree of the tumors are considered the most
important prognostic factors, due to the heteronigity seen in RCCs, there might be seen different survival rates among the patients who have the same stage. For this reason, we need to find out new prognostic factors in RCCs. In our research, we’ve searched different prognostic factors such as proliferation, apoptosis and angiogenesis and their interactions with each other.
Alltogether 40 RCC speciemens have been worked in paraffin embedded tissues. Theinformations of patienst such as age, sex, histological types, Fuhrman’s grade, TNM stage have been recorded. p53, Ki-67, CD34, bcl-2, EGFR, VEGF, and NF-KB stains have been performed immunohistochemically. Known prognostic factors, survivals and their interactions of all immunohistochemicals indicators have been evaluated statistically.
According to our findings ; In 40 specimens, 32 clear cell, 6 papillary cell and 2
Chromophobic cell RCC. Mean survival rate of the patients was 12,5 months. NF-κB (r:0,448, p=0,004 ) with p53 (r: 0,410, p=0,009) bcl-2 ( r:0,509,p=0,001), VEGF ( r:0,516, p=0,001), EGFR ( r:0,410, p=0,009 ) significant relationship has been determined. None of the immunuhistochemical indicators has been found to be effective to show survival rates. Among the parameters worked on, only the size of the tumor has been shown to be an independent prognostic factor.
The results of this study, we have not been able to find out a new prognostic
factor to show survival rates in RCCs which’d been know with a high vascularization and and chemoteraphic resistance. However, our results for NF-KB which has been searched heavily recently has given some new findings in terms of its function in RCCs. To find the role of unknown molecules such as NF-KB and relationship with various factors will create new openings in the treatment of RCC.
