Klinik örneklerden izole edilen Stafilokoklarda Makrolid- Linkozamid- Streptogramin B direncinin fenotipik ve genotipik yöntemlerle araştırılması

Abstract

Klinik örneklerden izole edilen stafilokoklarda, MLSB direnç fenotipinin ve dirençten sorumlu genlerin araştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Mikrobiyolojik yöntemler ve 16S rRNA sonuçlarına göre stafilokok olarak tanımlanan suşlar çalışmaya alınmıştır. MİK agar dilüsyon yöntemi ile eritromisin ve klindamisin yanı sıra vankomisin, linezolid, gentamisin, levofloksasin ve fusidik asit duyarlılıkları belirlenmiştir. MLSB direncini fenotipik olarak saptamak için D test yapılmış ve suşlar indüklenebilir MLSB, yapısal MLSB, MSB ve duyarlı olarak belirlenmiştir. Eritromisine dirençli olan suşlarda, direnç mekanizmalarının saptanması için PCR ile ermA, ermB, ermC ve msrA genleri araştırılmıştır. Bulgular: Elli dört S. aureus ve 28 KNS olmak üzere toplam 82 suş çalışmaya alınmıştır. Metisilin direncine göre 28 suş MRSA, 26 suş MSSA, 14 suş MRKNS ve 14 suş MSKNS olarak tanımlanmıştır. MİK agar dilüsyon testine göre direnç oranları eritromisin %54.9, linkozamid %35.4, gentamisin %45.1, fusidik asid %20.7 ve levofloksasin %53.7 olarak saptanmıştır. D test sonucunda en yüksek oranda yapısal MLSB direnci bulunmuştur. 25 suşta yapısal MLSB direnci (tüm suşların %30.5'i, makrolid dirençlilerin %55.5'i). 15 suşta indüklenebilir MLSB direnci (tüm suşların %18.3'ü. makrolid dirençlilerin %33.3'ü). 5 suşta MSB direnci saptanmıştır. MSB dirençlilerin tümünde PCR ile msrA geni bulunmuştur. Toplamda ermA geninin prevalansı %32.9. ermB %1.2, ermC % 7.3, msrA %6.1 saptanmıştır. Gen kombinasyonu olarak ermA+C %4.9. ermA+msrA %1.2 oranında bulunmuştur. Bir suşta direnç mekanizması belirlenememiştir. Sonuç: Rutin duyarlılık testleri ile belirlenemeyen indüklenebilir MLSB direnci D test ile kolaylıkla belirlenebilir. Bunun sonucunda stafilokokal infeksiyonlarda iyi bir seçenek olan klindamisin kullanımına daha doğru şekilde karar verilebilir. Direnç genlerinin saptanması için hızlı sonuç veren bir yöntem olan PCR kullanılabilir.

The purpose of the present study was to determine the type and the responbible genes for the MLSB resistance in Staphylococci isolated from clinical samples. Methods: The isolates were identified to the species level using microbiological methods and 16S rRNA sequencing. Resistance rates for erythromycin, clindamycin, vancomycin, linezolid, gentamycin, levofloxacin, fusidic acid were determined with MIC agar dilution method. MLSB resistance phenotypes were investigated by the D test. PCR was used to detect the presence of ermA, ermB, ermC and msrA genes in erythromycin resistant isolates. Results: The study included 82 staphylococcal clinical isolates consisting of 54 S. aureus (28 MRSA and 26 MSSA) and 28 coagulase negative staphylococci. (14 MRCoNS and 14 MSCoNS) Resistance rates were as follows; clindamycin 35.4%, gentamycin 45.1%, fusidic acid 20.7% and levofloksasin 53.7%. The most frequently detected resistance phenotype among the total staphylococcal isolates was the constitutive type. Of 82 isolates, 54.9% were resistant to erythromycin; 30.5% (25 strains) of the isolates exhibited a constitutive phenotype (cMLSB) whereas 18.3% (15 strains) expressed an inducible resistance phenotype (iMLSB). Five strains showed MSB phenotype. All of the five isolates with MSB phenotype harboured msrA gene. The prevalence of resistance genes were as follows; ermA 32.9%, ermB 1.2%, ermC 7.3% and msrA 6.1%. Gene combinations of ermA-ermC was 4.9% and ermA-msrA was 1.2%. In one strain resistance mechanism could not determined. Conclusion: Inducible MLSB resistance which can not be determined with routine susceptibility tests can be determined easily by the D test. As a result the use of clindamycin which is a good option for staphylococcal infections can be decided more accurately. For detection of resistance genes a PCR method that provides rapid results can be also used.