Köpeklerde Atopik Dermatitis, Leishmaniazis Ve Demodikoziste Klinik Skorlamaların Araştırılması

Abstract

Amaç: Bu tezde veteriner dermatoloji alanında klinik demodikozisli, canine viseral leishmaniazisli ve atopik dermatitli köpeklerde dermatolojik klinik skorlamaların uygulanması ve hastalık profilinin araştırılmasıyla primer ve seconder deri lezyonlarının klinik skorlamalarının hastalığın prognozun hakkında bize nasıl yol gösterdiğini ortaya koymaktır. Gereç ve Yöntem: Bu tez kapsamında farklı dermatolojik tutulumlu Küçük Hayvan Kliniklerimize başvuruda bulunan farklı ırk, yaş ve her iki cinsiyetteki köpekler arasından demodikozisli beş köpek, köpek visceral leishmaniazis (KVL) teşhis edilen on iki ve atopik dermatitis tanısı konulan dokuz hasta köpek araştırma kapsamına alındı. Her hastalık grubunda kabul gören klinik skorlamalar kullanıldı. Bu tez ve araştırmamızda veteriner dermatoloji alanında klinik demodikozisli, KVL ve köpek atopik dermatitis (KAD) dermatolojik klinik skorunu ve profilini araştırarak primer ve seconder deri lezyonlarının hastalığın prognozun hakkında bize nasıl yol gösterdiğini ortaya koymaya çalıştık. Fakültemize getirilen dermatolojik lezyonlu köpeklerde demodikozis, KVL ve KAD tanısı ve ayırıcı tanısının konulabilmesi amacıyla rutin değerlendirmede hematolojik ve biyokimyasal analizler, derinin fiziksel makroskobik muayenesi, deri kazıntısının mikroskobik muayenesi, serum hızlı test analizi (Snap Leishmania), lenf yumrusu aspiratı örneklerinin incelenmesi KVL için hızlı test kitlerinin pozitif olması veya lenf yumrusu aspiratının sitolojisinde amastigotların varlığı, demodikozis için nivea burun bandı ile lezyonlu bölgelerden alınan örneklerde demodeks etkenlerinin görülmesi ve atopik dermatitis için Favrot (2010) kriterlerinin sağlanması şartlarına uyan hastalara dermatolojik skorlamalar yapıldı. Bulgular: KAD’ li 9 olgunun yapılan çalışmada skorlamaların ortalamaları alındıktan sonra lezyonlardan eritemin en yoğun görüldüğü bölge sağ ve sol aksillar, sağ ve sol kasık ve perineal bölge ile abdominal bölge olarak tespit edildi. En hafif görüldüğü bölge ise patiler, sağ ve sol metacarpus ile kulak içleri olarak tespit edildi. Likenifikasyon ise perineal, abdominal ve kasık bölgelerinde yoğun görülürken, açlık çukurlukları, kulak içleri ve kuyruk bölgesinde hafif olarak tespit edildi. Ekskoriasyon ve alopesi ise sağ ve sol aksillar, sağ ve sol kasık ve abdomende şiddetli iç kulak ve patilerde hafif tespit edildi. KVL’li 12 adet köpeğin klinik skorlamaları yapıldıktan sonra hastalarda lenfodenomegali ve ornikogrifozis en yoğun klinik skor olarak, nodül ve üveitis en düşük yoğunluktaki skorlar olarak tespit edildi. Depigmentasyon klinik skorlamada tespit edilmedi. Demodikozisli 5 olguda yapılan klinik skorlamalarda alopesi, papül, püstül ve kabuklanmanın en şiddetli olarak başta arkabacaklar sonra ön bacaklar ve daha sonraki sırada boyun ve thoraks bölgesinde olduğu tespit edildi. Eritem ise en şiddetli arka bacaklar ve boyun daha sonra thoraks bölgesinde tespit edildi. Sonuç : Veteriner hekimler, teşhis ve tedavide dermatolojik klinik skorlamaları kullanarak yapılan veya yapılacak olan tedavinin ve iyileşme durumunun dereceli göstergesini elde edebilirler. Bu skorlamalar, dermatolojik durumları objektif bir şekilde değerlendirmek ve tedaviye verilen yanıtları izlemek için kullanılabilir. Bu sayede, veteriner hekimler hastalarının deri sağlığıyla ilgili detaylı bilgiler elde edebilir ve etkili tedavi stratejileri geliştirebilirler.