SİSTEMİK HİPERTANSİYONLU KÖPEKLERDE PLAZMA SİSTATİN C KONSANTRASYONUNUN DEĞERLENDİRİLMESİ

Abstract

SİSTEMİK HİPERTANSİYONLU KÖPEKLERDE PLAZMA SİSTATİN C KONSANTRASYONUNUN DEĞERLENDİRİLMESİ Engin Ş. Aydın Adnan Menderes Üniversitesi, Sağlık Bilimler Enstitüsü, İç Hastalıkları (Veteriner) Yüksek Lisans Programı, Yüksek Lisans Tezi, Aydın, 2021 Amaç: Bu çalışmada köpeklerde sistemik hipertansiyonun görülme sıklığının belirlenmesi ve sistemik hipertansiyonlu köpeklerde erken renal hasar biyobelirteci olarak sistatin C düzeylerinin değerlendirilmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya farklı ırk, yaş ve cinsiyetten toplam 93 köpek dâhil edildi. Kan basıncı ölçümü non-invaziv olarak köpekler için kullanıma uygun osilometrik cihaz (petMAP Graphic II, Ramsey Medikal, ABD) ile gerçekleştirildi. Sistolik kan basıncı sınır değerine göre köpekler normotansif ve sistemik hipertansiyon; hedef organ hasarı riskine göre ise normotansif, prehipertansif, hipertansif ve şiddetli hipertansif olarak alt gruplarda değerlendirildi. Plazma sistatin C konsantrasyonu ELISA yöntemiyle ölçüldü. Bulgular: Çalışmaya alınan 93 köpeğin 57’si (%61) sistemik hipertansiyonlu olarak tanımlandı. Hedef organ hasar riskine göre %19’u prehipertansif, %23’ü hipertansif ve %19’u şiddetli hipertansif olarak belirlendi. Plazma sistatin C konsantrasyonu sistemik hipertansiyonlu köpeklerde normotansif köpeklere göre yüksek bulundu (p<0,01). Hedef organ hasarı riski sınıflandırmasında prehipertansif (p<0,05) ve şiddetli hipertansif (p<0,001) gruplarda normotansif gruba göre yüksek bulundu. Sonuç: Sistemik hipertansiyon ve hipertansiyona bağlı organ hasarı riskinin köpek popülasyonlarında oldukça yaygın olabileceği, sistemik hipertansiyonlu köpeklerde sistatin C seviyelerinin yükselebileceği ve bu durumun hipertansiyona bağlı hedef organ hasarı nedeniyle oluşabileceği öne sürülebilir. Ancak bu bilgilerin daha fazla olgu sayısı ve böbrek fonksiyonunun daha detaylı incelendiği çalışmalarla geliştirilmesi gerekmektedir.