Canine Visceral Leishmaniasis'in Farklı Evrelerinde D-Dimer - Fibrinojen Oranının Araştırılması

Abstract

CANİNE VİSCERAL LEİSHMANİASİS’İN FARKLI EVRELERİNDE D-DİMER/FİBRİNOJEN ORANININ ARAŞTIRILMASI

ANTAKYALIOĞLU B. Aydın Adnan Menderes Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü İç Hastalıkları (Veteriner) Programı Yüksek Lisans Tezi, Aydın, 2020.

Araştırmanın hayvan materyalini 40’sı L. infantum ile doğal enfekte (önceden herhangi bir sağaltım uygulaması yapılmamış), 10’u da sağlıklı olmak üzere toplam 50 köpek oluşturdu. Adnan Menderes Üniversitesi Veteriner Fakültesi İç Hastalıkları Küçük Hayvan Kliniği’ne CVL ile uyumlu klinik bulgulardan bir ya da birkaçını gösteren olgulardan arasından seçilenler çalışmaya dahil edildi. Klinik bulgular temelinde VL şüpheli tanısı konulan köpeklerde kan örneğinde hızlı ELISA prensibiyle çalışan test kiti pozitifliği ile CVL tanısı kesinleştirilerek sadece L. infantum ile mono-enfekte köpekler çalışmaya dahil edildi. VL’li köpekler, “LeishVet Çalışma Grubu”nun serolojik, klinik ve laboratuvar bulgular temelinde önerdiği evreleme dikkate alınarak 4 farklı gruptan (her grupta n=10) birinde değerlendirildi. Sağlıklı kontrol grubu (V. grup), kliniğe aşı veya genel rutin kontrol amacıyla getirilen, klinik ve laboratuvar değerlendirilmelerinde herhangi bir anormallik saptanmayan her iki cinsiyetten ve VL’li gruplarına benzer yaş aralığındaki köpeklerden (n=10) oluşturuldu. Hastalığın evrelendirilmesine yönelik laboratuvar muayeneler; anti-Leishmania antikor titresi, serum biyokimyasal analizleri (serum total protein, albumin ve kreatinin konsantrasyonu), idrarda protein/kreatinin konsantrasyonları (oranı) hesaplanarak belirlendi. Diğer yandan çalışmanın ana amacı olarak sitratlı kan örneklerinde fibrinojen ve D-dimer konsantrasyonları bekletilmeksizin ölçüldü. D-dimer (ng/ml)/ Fibrinojen (mg/dl) oranları açısından sağlıklı kontrol gurubu ile (0,6  0,1) ile sırası ile evre I-IV grupları arasında (3.4  1.4, 5.9  2.9, 14.4  4.9, 23.6  4.9) evre arttıkça oranların farklılaştığı ve arttığı dikkat çekti. Özellike evre III ve IV CVL’le enfekte köpeklerde diğer gruplara oranla belirgin farklılık mevcuttu (p= 0.000)