Yerel yönetimlerde imar etiği algısı: Giresun, Doğankent, Dereli Belediyesi örnekleri

Abstract

Günümüzde genelde etik özelde de imar etiği özellikle yerel yönetimler alanında üzerinde önemle durulması gereken araĢtırma konularından biri durumuna gelmiĢtir. Yerel yönetimlerde görülen pek çok etik dıĢı davranıĢ kurum içerisinde etik sorunların yaygınlaĢmasına ve dolayısıyla belediye çalıĢanlarına güvensizliğe neden olmaktadır. Özellikle yerel yönetimlerin planlama sahasında spekülatif baskılar ve siyasi baskıların olması, imar ve ruhsat süreçleri iĢleyiĢinde kiĢisel iliĢkilerin ön plana çıkması, planlama çalıĢmalarında plan hiyerarĢisine dikkat edilmemesi ve planlama çalıĢmalarından önceki araĢtırma safhasının iyi yapılmaması, hesap verebilirlik yönünden eksiklik bulunması, kurum personellerinin etik davranıĢlar konusunda bilinçlendirilmesi için hizmet içi eğitimlerin yetersizliği, imar planı değiĢiklikleri yapılırken denetim görevleri dıĢına çıkılarak bireysel çıkarların etkili olması, imar planları teklifleri yapılırken planın yasal mevzuata uygunluk ve Ģehircilik ilkelerinin yanı sıra kamu yararını da taĢıyıp taĢımadığının kontrol edilmemesi, liyakatsiz personel ve yöneticilerin istihdamda yer alması, planlama sürecinde Ģeffaflık ve yasal dayanaklarda eksiklik görülmesi ve halk katılımının yetersiz, görev ataması ve hizmet sunumunda kayırmacılığın etkin olması gibi nedenler belediyelerde etik dıĢı davranıĢlar görülmesine sebep olmaktadır. Bu çalıĢmanın amacı, Giresun ve ilçe belediyeleri Doğankent Belediyesi ve Dereli Belediyesi planlama aktörlerinin imar etiği algılarını analiz etmektir. Bu amaç doğrultusunda çalıĢma kapsamında etik ve imar etiği konusunda kuramsal bir çerçeve oluĢturularak; çalıĢmaya yol gösterecek hipotez analiz edilerek sınanacak ve anket yöntemi kullanılarak çalıĢma sonuca bağlanacaktır