Cumhuriyet dönemi (1929-1930, 1949,1981) ortaokul türkçe öğretimi programlarının içerik, genel ve özel amaçlarıyla karşılaştırmalı gelişim düzeyi

Abstract

Temelde dinamik bir yapıya sahip olan eğitim programları, nitelikli, eğitilmiş insan gücünü, toplumun ihtiyaçlarına uygun biçimde ve istenilen kalitede yetiştirebilmek için, belirli aralıklarla, tarafsız olarak gözden geçirilmeli ve gerekli değişiklikler yapılmalıdır. Her geçen gün artan bilgi birikiminin, genç nesillere planlı bir şekilde aktarılmasının yolu, sağlıklı bir ana dil öğretimi vasıtasıyla gerçekleştirilmiş olacaktır. Dil eğitiminin temel amacı, kişilerin düşünme ve iletişim becerilerini geliştirmektir. Bundan dolayı bütün ülkelerin eğitim sistemlerinde dil eğitimine, özellikle anadili eğitimine büyük önem verilmektedir. Ana dilin etkili kullanımı, hem bireyin toplum içinde diğer bireylerle anlaşmasını, hem de eğitim alanındaki öğrenmelerin gerçekleşmesini kolaylaştırır. Eğitimde verimliliğin artırılması, eğitim faaliyetlerini yürüten kurumların en önemli hedeflerinden biri olmuştur. Eğitim faaliyetlerinde, niteliğin geliştirilmesi sadece öğretmenle sınırlı değildir. Öğretmen kadar yürürlükte olan programın verimliliğine de bağlıdır. Örgün ve yaygın eğitim kurumlarında bütün eğitim ve öğretim çalışmaları önceden hazırlanan bir program çerçevesinde yürütülür. Belirlenen eğitim süreci içerisinde bireye hangi davranışların ne şekilde kazandırılacağı hazırlanan programda ifade edilir. Çalışmamızın ilgili program değişikliklerinin anlaşılmasını sağlayacağı düşüncesindeyiz. Disiplinler arası yaklaşımla bakıldığında görüleceği gibi, bu alandaki yenilikler uzun araştırmalar ve tartışmalar sonunda uygulama aşamasına gelebilmektedir. Araştırmanın amacı, Cumhuriyet dönemi (1929-1930, 1949, 1981) ortaokul Türkçe öğretimi programlarının içerik bakımından, genel ve özel amaçlarıyla karşılaştırmalı gelişim düzeylerini, programların uygulanmasını, karşılaşılan güçlükleri ve sağlıklı bir ana dil eğitimine cevap verebilirlik düzeylerini ortaya koymaktır.

Education programs, which fundamentally have dynamic structures, should be regularly reviewed and revised in an objective manner in order to train qualified individuals who can meet the needs of the society. A reliable mother tongue teaching program is required to transfer the ever increasing knowledge base to young generations in a planned manner. Basic aim of language teaching is to develop thinking and communication skills of individuals and language teaching; especially teaching of the mother tongue is emphasized in education systems of all countries. Effective use of mother tongue facilitates rapport among individuals and the supports the realization of learning in the field of education. Increasing the efficiency in education is one of the most important targets of the organizations that carry out educational activities. Development of qualifications in educational activities is not only limited to teaching staff; it is also related to the productivity of the programs that are in effect. All education and training activities in formal and informal educational institutions are carried out in the framework of previously prepared programs which cover the specific behaviors and the manner of acquisition by the individuals in the identified educational process. It is believed that the current study will facilitate comprehension of the changes regarding the related program. As can be seen from an interdisciplinary approach, the developments in this field can only reach the stage of implementation after lengthy research and discussions. The aim of this study is to present the comparative progress levels of Republican Era (1929-1930, 1949, 1981) secondary school Turkish teaching programs in terms of content, general and specific aims; the implementation of the programs, challenges they present and the level of satisfying the current needs for sound mother tongue education.