Konaklama işletmelerinde çalışan yalnızlığının öznel iyi oluş üzerine etkisi

Abstract

Yalnızlık ve öznel iyi oluş kavramları geçmişten günümüze bireylerin yaşamlarında etkili olan iki kavramdır. Yalnızlık ve öznel iyi oluş, bireylerin yaşamlarını olumlu veya olumsuz değerlendirmeleri ile ortaya çıkmaktadır. Bireylerin işyerlerindeki olumlu ve olumsuz duygulanımları performanslarını doğrudan etkilemektedir. Bu çalışmanın amacı, Konaklama işletmeleri çalışanlarının iş yeri yalnızlık duygularının öznel iyi oluşlarına etkisini ortaya koymaktadır. Bu doğrultuda, Antalya\ Merkez 5 yıldızlı otellerde 406 çalışana anket uygulanmıştır. Araştırmada İş Yaşamında Yalnızlık ve Öznel İyi Oluş ölçekleri kullanılmıştır. Veri analizinde; tanımlayıcı istatistikler, faktör analizi, korelasyon ve regresyon istatistikleri kullanılmıştır. Araştırma sonucunda, yalnızlık ve öznel iyi oluş arasında negatif bir ilişkinin olduğu, yalnızlığın öznel iyi oluşu %1 etkilediği ortaya çıkmıştır.

Loneliness and subjective well-being is two concepts that have the power to effect to human-being. Both of these concept may emerge when people consider themselves as negative or positive but we know that negative or positive self-perception could effect on work performance directly. In this study we aimed to expose the effect of loneliness in workplace feelings on subjective well-being on hospitality workers. With this aim, 406 survey was hold in five stars hotels in Antalya city center. Subjective Well-being Scale and Loneliness in Workplace Scale was used. In order to analize the data, descriptive statistics, factor analyze, regression and correlation analizes was hold. Findings show us loneliness and subjective well-being concepts have negative correlation and loneliness could effect %1 on the subjective well-being.