Son 5 yılda pitiriyazis rozea tanısı alan hastaların retrospektif değerlendirmesi

Abstract

Amaç: Pitiriyazis rozea tanısı alan hastalardaki olası etiopatogenik ve çevresel faktörler yanısıra klinik özelliklerin değerlendirilmesi. Yöntem: 1996-2001 yılları arasında Celal Bayar Üniversitesi Dermatoloji polikliniğine başvuran ve pitiriyazis rozea tanısı alan 112 hasta çalışmaya alındı. Bulgular: Hastaların yaşları 1 ile 65 arasında değişmekte olup yaş ortalaması 46.7 14.7 idi. Hastaların 76'sı (%67.9) kadın, 36'sı (%32.1) erkekti. Hastalık süresi 1-90 gün arasında değişmekte olup, ortalama süre 18.4 19.1 gündü. Hastaların 89'unda (%79.5) öncesinde infeksiyon öyküsü yoktu. Seksenaltı olguda (%76.8) kaşıntı yakınması mevcuttu. Beş hasta (%4.5) öncesinde stres öyküsü tanımlıyordu. Mevsimsel dağılıma baktığımızda hastaların 43'üne (%38.4) kış mevsiminde, 22'sine (%19.6) yaz, 28'ine (%25.0) sonbaharda, 19'una (%17.0) ilkbaharda tanı konmuştu. Hastaların 97'sinde (%86.6) madalyon plağı gözlendi. Lezyonların dağılımına bakıldığında; 77 hastada (%68.8) gövde yerleşimli, 34'ünde (%30.3) generalize, 1'inde (% 0.9) alt ekstremite yerleşimliydi. Sonuç: Polikliniğimizde tanı alan pitiriyazis rozealı hastaların büyük çoğunluğunun kış mevsiminde ortaya çıktığı, kaşıntılı seyrettiği ve daha çok gövde yerleşimli olduğu sonucuna varılmıştır.

Objective: Theaimofthe study was to assess thepossible aetiopathogenic and environmental factors along with the clinical findings in patients with pityriasis rosea. Material and Method: We performed a retrospective study of 112 patients with pityriasis rosea who attended our outpatient clinic (Celal Bayar University Dermatology Department) from 1996 to 2001. Results: The mean age of patients was 46.7+14.7, range between 1 to 65 years. Seventy-six of the patients were female (67.9%) and 36 of them were male (32.1%). Duration pityriasis rosea period was ranging between 1 and 90 days (mean value: 18.4+19.1 days). Eighty-nine (79.5%) of the patients did not have a history of infection. Itching was present in 86 cases (76.8%). Five patients (4.5%) had previous history of stress. When seasonal distrubition was evaluated, the number of patients who were diagnosed in winter, summer, autumn and spring was 43 (38.4%), 22 (19.6%), 28 (25.0%), and 19 (17.0%) successively. Amedallion plaque was observed in 97 patients (86.6 %). Of 112 patients, 77 had lesions localized to trunk (68.8%), 34 had generalized lesions (30.3%) andone showedlesions inlowerextremities (0.9%). Conclusion: Our results confirm that pityriasis rosea, in our population, is more prevalent in winter, has a predilectin for the trunk and is pruritic.