Biyoelektrik impedans yöntemi ile obezite tanısında kullanılan diğer yöntemlerin karşılaştırılması

Abstract

Several methods are being used for the diagnostic evaluation of obesity. Body mass index (BMI) is the most commonly used method. Various other methods such as waist circumference, waist/hip ratio and skinfold thickness measurements are also of use. Bioelectrical impedance is an easy and non-invasive method that provides a reliable estimate of total body fat and fat free mass. The purpose of this study was to make a comparative evaluation of these various methods. 140 patients (age: 41.8±11.8 yr) admitted to the hospital for obesity were included in the study. Body mass index, waist circumference, waist/hip ratio and skinfold thickness measurements at biceps, triceps and subscapular regions were evaluated. Body fat ratio and fat mass were measured with bioelectrical impedance. Mean body mass index was 35.5±5.4 kg/m . Sum of skinfold thickness of triceps and subscapular region was found to be increased in 116 patients (82.8%) and normal in 24 patients (17.1%). While the waist/hip ratio was found to be increased in 71 patients (50.7%); in 8 patients (5.7%) were within normal range, 22 patients (15.7%) showed increased risk and 107 patients (76.4%) had high risk according to weist circumference. Body fat ratio with bioelectric impedance was evaluated as normal in 8 patients (5.7%), borderline in 9 patients (6.4%) and high in 123 patients (87.9%). Body fat ratio with bioelectric impedance correlated with body mass index, waist circumference and skinfold thickness (p<0.001), but did not correlate with waist/hip ratio (p>0.05). We conclude that body mass index and bioelectric impedance are important methods in the diagnosis of obesity, and the use of waist circumference in addition to these methods to evaluate the abdominal obesity may also be useful.

Obezitenin değerlendirilmesinde çeşitli yöntemler kullanılmaktadır. En yaygın kullanılan yöntem vücut kitle indeksidir, ayrıca, bel çevresi, bel/kalça oranı ve deri kıvrımı kalınlıkları ölçümü gibi çeşitli yöntemler de kullanılmaktadır. Biyoelektrik impedans yöntemi de uygulanması kolay, invaziv olmayan bir yöntemdir ve yağ kitlesi ve yağsız kitlenin değerlendirilmesini sağlar. Bu çalışmada obezite tanısında kullanılan yöntemlerin karşılaştırılması amaçlanmıştır. Kilo fazlalığı nedeniyle başvuran 140 hasta (ortalama yaş: 41.8±11.8 yıl) çalışmaya alındı. Hastaların vücut kitle indeksleri (VKı) hesaplandı, biseps, triseps ve skapula altı bölgelerinde deri kıvrımı kalınlıkları, bel ve kalça çevreleri ölçüldü, bel/kalça oranları hesaplandı. Biyoelektrik impedans yöntemi ile vücudun yağ oranı ve yağ kitlesi ölçüldü. Vücut kitle indeksi ortalama 35.5±5.4 kg/m bulundu.Triseps ve skapula altı ölçümlerinin toplamı 116 hastada (%82.8) artmış, 24 hastada (%17.1) normal bulundu. Bel/kalça oranı hastaların 71'inde (%50.7) artmış bulunurken, bel çevresi 8 hastada (%5.7) normal, 22 hastada (%15.7) artmış risk düzeyinde, 107 hastada ise (%76.4) yüksek risk düzeyinde bulundu. Biyoelektrik impedans yöntemi ile elde edilen vücut yağ oranı 8 hastada (%5.7) normal, 9 hastada (%6.4) sınırda yüksek ve 123 hastada (%87.9) yüksek bulundu. Biyoelektrik impedans ile yağ oranı ölçümü sonuçlarının VKı ile, bel çevresi ile ve deri kıvrımı kalınlıkları ile korele olduğu (p<0.001), bel kalça oranı ile ise korele olmadığı (p>0.05) saptandı. Çalışmada elde edilen veriler, vücut kitle indeksi ve biyoelektrik impedans yöntemlerinin obezite tanısında değerli olduğunu, abdominal obeziteyi değerlendirmek için de bel çevresi ölçümünün bu yöntemlerle birlikte kullanılmasının yararlı olacağını düşündürmektedir.