Kronik sinovit gelişen ve radyoizotop sinevektomi yapılan hemofili hastalarımız

Abstract

AMAÇ: Kolay, ucuz, invaziv olmayan, hastanede çok kısa süre kalmanın yeterli olduğu, gerektiğinde tekrarlanabilen bir girişim olan radyoaktif sinovektomi, yeterince faktör kullanılmayan ülkemiz gibi gelişmekte olan ülkeler için eklem sakatlıklarını önlemede değerli bir tedavi şekli olarak görünmektedir. Amaç, hedef eklemde kanama sıklığını azaltmak ve henüz kalıcı hasar oluşmadan kıkırdağı ve mevcut eklem fonksiyonlarını korumaktır. GEREÇ VE YÖNTEMLER: Çocuk Hematoloji Ünitemizde Hemofili A tanısıyla takipli ve radyoaktif sinovektomi yapılan yaşları 3-12 arasında değişen sekiz hastamızın verileri retrospektif olarak incelendi. BULGULAR: Radyoaktif sinovektomi; 8 Hemofili A hastasının 10 ayrı eklemine uygulandı. Uygulama günü preop faktör düzeyleri %50 olacak şekilde faktör uygulandı ve 3 gün sürdürüldü. Hastalarımızda herhangi bir komplikasyon gelişmediği gözlendi. SONUÇ: Hastalarımızda ortalama takip süresi 4 ay-2 yıl (9 ay) idi. Takipleri esnasında herhangi bir komplikasyon izlenmedi. Tüm hastalarda hedef eklemdeki kanama sayısı en az % 50 düzeyinde azaldı. Radyoaktif sinovektomi, ileri dönem hemofilik artropati bulguları gelişmeden hastalara uygulanabilirse daha iyi sonuçlar alınabilecektir. Hastaların ağrı derecelendirmesi ve klinik bulguları değerlendirildiğinde, radyosinovektominin hastanın yaşam kalitesinin iyileştirilmesi açısından önemli olduğu gözardı edilmemelidir.

OBJECTIVE: Radioactive synovectomy is an easy, cheap,noninvasive, reproducible procedure when necessary and need short time to stay in hospital. It is a valuable treatment modality for prevention of joint disability in developing countries like our country in where there is not enough factor for using. The aim is to reduce frequency of bleeding in targeted joint and to preserve the available joint function and cartilage before permanent damage has occurred. MATERIALS AND METHODS: This is a retrospective analysis of our 8 patients with diagnosis of hemophilia A and treated with radioactive synovectomy in our pediatric hematology unit. RESULTS: Their ages varried between 3-12 years old. Radioactive synovectomy was applied to 10 different joints of these 8 hemophilia patient. The factor was given during the day of treatment and continued for 3 days so as to maintain the 50% factor level. No complication was seen in our patients. CONCLUSION: Radioactive synovectomy raised popularity recently in hemophilia management and it is valuable in prevention of possible joint disability. When comparing with surgical synovectomy, radiosynovectomy has many advantageous. This treatment modality is becoming more attractive in patients with recurrent hemartrozis of hemophilia patients because of it is a minimal invasive, easy usable procedure and does not need hospitalization, preserving joint movement ability, need of coagulation factor replacement is low and rehabilitation period is short. When considering pain scoring and clinical signs of patients, radiosynovectomy should not be ignored especially from aspect of improving life quality of patients.