Akut lenfoblastik lösemi tedavisi seyrinde osteonekrozis gelişen iki olgu

Abstract

Osteonekroz; çocuklarda akut lenfoblastik lösemi tedavisi sırasında veya sonrasında nadir görülen fakat ciddi sorunlara yol açabilen bir komplikasyondur. Yapılan çalışmalarda ALL tedavisi alan çocuklarda semptomatik osteonekroz insidansı %1,6-9,3 olarak bulunmuştur. Yüksek doz steroid tedavisi en önemli risk faktörüdür. Osteonekrozis fizyopatolojisi tam olarak açıklanamamıştır. Kortikosteroidlerin, sinüzoidal venlerdeki tromboembolilere bağlı mekanik tıkanmaya neden oldukları bunun sonucunda kan akımının azalmasıyla birlikte hipoksiye bağlı olarak osteoblast aktivitesinin azalıp, osteoklast aktivitesinin artmasıyla oluştuğu düşünülmektedir. Osteonekroz tanısında manyetik rezonans görüntüleme erken dönemde en duyarlı tanı yöntemidir. Burada ALL tanısıyla takip edilirken idame tedavisi sırasında osteonekroz gelişen 15 ve 14 yaşlarında 2 kız hasta sunulmuştur.

Osteonecrosis is a rare and serious complication that can be developed during or after treatment for acute lymphoblastic leukemia (ALL). The incidence of symptomatic osteonecrosis related to ALL treatment is 1.6-9.3%. High-dose steroid therapy is the major risk factor for osteonecrosis. The pathophysiology is unclear. It is thought that osteonecrosis occurs due to steroid use causing thromboembolism in sinusoidal veins leading to hypoxia resulting in decreased osteoblast activity and increased osteoclast activity. Magnetic resonance imaging is the most sensitive diagnostic method in early period. We present two girls, 15 and 14-year-old, in whom osteonecrosis developed during ALL maintenance therapy.