Anti vasküler endotelyal büyüme faktör monoklonal antikoru Bevasizumab'ın böbrek fonksiyonları ve morfolojisi üzerine olan etkileri

Abstract

Aim: To constitute an experimental rat model by using human VEGF monoclonal antibody bevacizumab, for observation of renal side effects of this treatment and to evaluate the effects of bevacizumab on rat kidney. Method: Thirtysix adult female Wistar albino rats has been divided as two main groups: “three days” and “21 days” . Each group has been divided in three; bevacizumab 10 mg/kg and 20 mg/kg were administered intravenously from the tail veins of the two subgroups and 1 mg/kg saline was administered to the third subgroup as control. Urine for 24 hours for detection of proteinuria and blood samples for detection of renal funtions were collected before drug administration, third day of the drug administration and 21st day of the drug administration and rats were sacrified at third and 21st days for pathological examination of kidneys. Results: Twenty four hours urine protein excretion, creatinin excretion and urine protein/creatinin ratio were demonstrated as significantly increased on the third day of the rats administered 10 mg/kg bevacizumab; however, any significant increase of proteinuria couldn’t be shown on the 21 days group rats administered neither 10 mg/kg or 20 mg/kg. Pathological examination of rats sacrified on third day demonstrate the significant increase of bowman capsule gap and interstitial inflamation as correlated with the dosage of the drug. And the thickness of vessel wall as correlated with the dosage of drug was observed on the pathological examination of rats sacrified on 21st day. Conclusion: It has been shown that for constitution of an experimental rat model by using human VEGF monoclonal antibody bevacizumab, for observation of renal side effects of this treatment, bevacizumab administration of 10 mg/kg for three days is proper.

Amaç: İnsan VEGF monoklonal antikoru bevasizumab kullanarak, bu tedavinin böbrek üzerine olan yan etkilerini gözlemleyebileceğimiz deneysel bir sıçan modeli olusturmak ve bevasizumab’ın sıçan böbreği üzerine olan etkilerini değerlendirmektir. Yöntem: Otuzaltı adet eriskin disi Wistar albino sıçan “üç günlük” ve “21 günlük” iki ana gruba ayrıldı. Her grup üçe bölündü; iki gruba kuyruk venlerinden intravenöz olarak bevasizumab 10 mg/kg ve 20 mg/kg dozlarında uygulandı, üçüncü gruba kontrol grubu olarak 1 ml/kg serum fizyolojik uygulandı. Đlaç verilmesi öncesi, ilaç verilmesinin üçüncü günü ve ilaç verilmesinin 21. günü proteinüriyi saptamak amacıyla 24 saatlik idrarları ve böbrek fonksiyon testleri çalısılmak üzere serumları toplandı. Üçüncü ve 21. gün sıçanlar sakrifiye edilerek böbrekleri patolojik olarak incelendi. Bulgular: 10 mg/kg dozunda bevasizumab uygulanan sıçanlarda üçüncü gün 24 saatlik idrar protein atılımı, kreatinin atılımı ve idrar protein/kreatinin oranlarında anlamlı bir artıs olmus; 21 gün grubunda ise ne 10 mg/kg ne de 20 mg/kg ilaç verilen grupta anlamlı proteinüri artısı gösterilememistir. Üçüncü gün sakrifiye edilen sıçanlarda bowman kapsül aralığı ve interstisyel inflamasyonun ilaç dozuyla orantılı olarak anlamlı artısı saptanmıstır. 21. gün sakrifiye edilen grubun patolojik değerlendirmesinde ise doz artısıyla korele olarak damar duvarında kalınlasma gözlenmistir. Sonuç: Đnsan VEGF monoklonal antikoru bevasizumab kullanarak, bu tedavinin böbrek üzerine olan yan etkilerini gözlemleyebileceğimiz deneysel bir sıçan modeli olusturmak için 10 mg/kg dozunda üç günlük bevasizumab uygulanmasının uygun olduğu gösterilmistir.